Biały pumi | |
Kraj patronacki | |
---|---|
Wymiary | |
Wysokość |
Psy: 41–47 cm |
Masa |
Psy: 10–15 kg |
Klasyfikacja | |
FCI |
Grupa I, Sekcja 1, |
AKC |
FSS (Foundation Stock Service) |
ANKC |
Grupa 5 - Working |
NZKC |
Working |
UKC |
Grupa 6 - Herding Dog (wzorzec FCI) |
Wzorce rasy | |
Pumi – rasa psa, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
Rasa powstała w XVII lub XVIII wieku, kiedy to do Węgier przywożono owczarskie „teriery” z Niemiec i Francji. Psy te krzyżowały się z puli, czego skutkiem były owczarki w typie teriera. Z początku trzymano je tylko do pracy, a w hodowli wykorzystywano inne węgierskie rasy jak mudi lub puli. W 1996 roku pumi otrzymały własny standard FCI.
Wygląd
Szata i umaszczenie
Na ringu akceptowany jest każdy odcień szarości. Szczeniaki rodzą się czarne, a ich sierść jaśnieje dopiero w 6-8 tygodniu życia. Dopuszczalne są też kolory takie jak czarny, biały i maszkos fakó, czyli żółto-brązowy z ciemną maską (znany też jako śniady z maską). Szata jest kręcona, gruba, średniej długości, z miękkim podszerstkiem.
Użytkowość
Pumi były używane nie tylko do pasienia owiec, ale również bydła i świń. Poza tym, tępiły małe gryzonie. Teraz są trzymane głównie jako psy do towarzystwa, lecz nadają się także do różnych form konkursów tj. agility czy obedience.
Zachowanie i temperament
Psy tej rasy potrzebują wczesnej socjalizacji, są psami aktywnymi, łatwymi w prowadzeniu. Należy zapewnić im dużo intensywnych ćwiczeń. Bez odpowiedniej stymulacji fizycznej i umysłowej mają tendencje do niepokoju, szczekliwości oraz niszczycielstwa. Nie mają problemów z małymi dziećmi, aczkolwiek mogą próbować je zaganiać. Z racji swojej stróżującej natury wykazują naturalną nieufność wobec obcych oraz innych zwierząt[2].
Przypisy
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
Linki zewnętrzne
- Wzorzec rasy. zkwp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-21)].