Przyspieszenie dośrodkowe, przyspieszenie normalne[1] – składowa wektora przyspieszenia prostopadła do kierunku prędkości ciała, powstaje na skutek zmian kierunku prędkości i nie powoduje zmiany wartości prędkości[2].
W dowolnym ruchu krzywoliniowym przyspieszenie normalne ma wartość[2]:
gdzie:
- – promień krzywizny toru w punkcie, gdzie ciało porusza się z prędkością
W ruchu po okręgu o promieniu przyspieszenie dośrodkowe wynosi:
W zapisie wektorowym:
lub
Z własności iloczynu wektorowego oraz prędkości kątowej wynika:
gdzie:
- – prędkość w ruchu po okręgu (w układzie SI w m/s),
- – promień okręgu (w układzie SI w m),
- – wektor wodzący o wartości równej promieniowi, jego kierunku i zwrocie od osi obrotu,
- – prędkość kątowa,
- – jednostkowy wektor o kierunku promienia i zwrocie od osi obrotu.
Dynamika
W dynamice przyspieszenie jest skutkiem działania siły. Przyspieszenie dośrodkowe jest skutkiem działania siły lub jej składowej prostopadłej do wektora prędkości ciała. Kierunek i zwrot tego przyspieszenia jest zgodny z kierunkiem i zwrotem tej siły.
Zgodnie z II zasadą dynamiki:
gdzie:
- – przyspieszenie normalne,
- – składowa siły działającej na ciało prostopadła do kierunku ruchu,
- – masa ciała.
Przykładem jest przyspieszenie wynikające z działania siły grawitacji Słońca na Ziemię lub Ziemi na jej satelitę.
Przypisy
- ↑ przyspieszenie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-03-19] .
- 1 2 Resnick i Halliday 1999 ↓, s. 79–80.
Bibliografia
- Robert Resnick, David Halliday: Podstawy fizyki. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999. ISBN 83-01-09323-4.