Równanie różniczkowe zwyczajnerównanie, w którym występuje jedna zmienna niezależna oraz jedna lub więcej funkcji niewiadomych i ich pochodne[1].

Wśród równań różniczkowych zwyczajnych równania różniczkowe liniowe odgrywają szczególną rolę – taką postać ma większość równań fizyki i matematyki stosowanej. Ponadto równania nieliniowe są trudniejsze do rozwiązania, dlatego często rozwiązuje się je w sposób przybliżony, za pomocą równań liniowych.

Uznaje się, że Lectiones mathematicae de methodo integralium Johanna Bernoulliego były pierwszym podręcznikiem na temat równań różniczkowych zwyczajnych[2].

Definicje

Oznaczenia

Niech oznacza zmienną niezależną, zmienną zależną. Stosuje się różne oznaczenia na pochodne zmiennej zależnej względem zmiennej

W praktyce (jak wyżej) zazwyczaj pomija się zapisywanie argumentu przy funkcji i jej pochodnych, tzn. np. zamiast pisze się tylko

Ogólna definicja

(1) Jeżeli jest funkcją zmiennej zmiennej oraz pochodnych zmiennej to równanie postaci

nazywa się jawnym równaniem różniczkowym rzędu

(2) Niejawnym równaniem różniczkowym rzędu nazywa się równanie postaci

Równanie różniczkowe liniowe rzędu n jednej zmiennej x(t)

Równanie różniczkowe nazywamy liniowym rzędu n zmiennej zależnej , gdy można zapisać w postaci kombinacji liniowej funkcji i jej pochodnych:

gdzie:

  • – pochodne rzędu zmiennej zależnej względem zmiennej
  • oraz – różniczkowalne funkcje zmiennej niekoniecznie liniowe.

Innymi słowy: równanie jest liniowe, gdy zmienna zależna i jej pochodne występują tylko w 1-szej potędze i nie ma wyrazów zawierających funkcje zmiennej czy funkcje jej pochodnych, np. itd.

Przy tym mamy dwa istotne przypadki:

  • – wtedy równanie nazywa się jednorodnym,
  • – wtedy równanie nazywa się niejednorodnym.

Przykłady:

(1) Równanie liniowe niejednorodne rzędu

np. równanie ruchu ciała ze stałym przyspieszeniem

(2) Równania liniowe jednorodne rzędu

a)

b)

np. równaniami a) i b) opisuje się ruch harmoniczny: a) swobodny b) z tłumieniem.

Równanie różniczkowe nieliniowe rzędu n

– to równanie, które nie jest liniowe

Przykłady: Równania nieliniowe jednej zmiennej zależnej

(1)

– opisuje drganie oscylatora anharmonicznego (np. wahadła matematycznego); aby równanie było liniowe, zmienna zależna powinna być w pierwszej potędze, nie w postaci funkcji dla małych drgań można dokonać przybliżenia dzięki czemu upraszcza się równanie do postaci liniowej

(2)

(3)

(4)

– równania (2)–(4) są nieliniowe, bo zmienna zależna nie jest w pierwszej potędze, ale w drugiej lub trzeciej; dodatkowo w równaniu (4) pochodna jest w drugiej potędze.

Układ równań różniczkowych zwyczajnych (ODE)

Jeżeli mamy powiązanych ze sobą równań różniczkowych zwyczajnych, to tworzą one układ (ang. ordinary differential equations – ODE). Niech oznacza wektor, którego elementami są funkcje

zaś – funkcja, której wartościami są funkcje wektora i jego pochodnych, to

jest jawną postacią układu równań różniczkowych zwyczajnych wymiaru w postaci macierzowej mamy

Funkcje te niekoniecznie są liniowe. W postaci niejawnej mamy

gdzie – wektor zerowy. W postaci macierzowej mamy

Całkowanie równań różniczkowych. Całki

Proces znajdowania rozwiązań równań różniczkowych nazywa się całkowaniem.

Całką nazywa się jedno równanie lub zespół równań wiążących funkcje niewiadome ze zmienną niezależną Po podstawieniu funkcji niewiadomych i ich pochodnych do danego równania różniczkowego jest ono tożsamościowo spełnione.

Uwaga: Nie należy tego pojęcia mylić z pojęciem całki, rozumianej jako pole powierzchni pod krzywą.

Przykłady

Równanie wektorowe drugiej zasady dynamiki

Tor kuli wystrzelonej z armaty jest opisany krzywą będącą rozwiązaniem układu dwóch równań różniczkowych zwyczajnych, zadających współrzędne ciała na płaszczyźnie

Równanie opisujące drugą zasadę dynamiki Newtona w przypadku ruchu ciała o stałej masie w przestrzeni 3-wymiarowej w polu wektora siły zmiennej w czasie ma postać:

gdzie:

  • – wektor, określający położenia ciała w zależności od czasu

Jest to więc układ 3 równań różniczkowych liniowych rzędu trzech zmiennych które są współrzędnymi ciała w przestrzeni.

Układ Lorentza

Układ Lorentza – to układ trzech nieliniowych równań różniczkowych zwyczajnych

gdzie: – stałe parametry; tutaj oznaczono: ma sens czasu.

Układ ten modeluje zjawisko konwekcji termicznej w atmosferze; badanie tego układu doprowadziło do odkrycia zjawiska chaosu deterministycznego.

Oprogramowanie do rozwiązywania ODE

Bezpłatne:

  • GNU Octave, oprogramowanie przeznaczone do obliczeń numerycznych, odpowiednik środowiska MATLAB.
  • GNU R, środowisko obliczeniowe zawiera pakiet do rozwiązywania ODE.
  • Julia (język programowania), język wysokiego poziomu, elastyczny, do szeregu obliczeń numerycznych, o rosnącej liczbie użytkowników.
  • Maxima, system algebry komputerowej.
  • SageMath[3], środowisko obliczeniowe używa składni podobnej do języka Python, umożliwiająca obliczenia w zakresie wielu gałęzi matematyki.
  • Scilab, aplikacje do obliczeń numerycznych.
  • Chebfun, pakiet oprogramowania napisany w MATLAB, do obliczeń z dokładnością do 15 cyfr znaczących.
  • COPASI, pakiet oprogramowania do całkowania i analizy ODE.
  • SciPy, pakiet języka Python, zawierający moduł całkowania ODE.
  • SymPy, pakiet języka Python, który może rozwiązywać ODE symbolicznie.

Płatne:

  • Mathematica, aplikacja początkowo przeznaczona do obliczeń symbolicznych.
  • Maple, aplikacja do obliczeń symbolicznych.
  • MATLAB, aplikacje obliczeniowe (skrót od słów MATrix LABoratory).

Zobacz też

Przypisy

  1. równania różniczkowe zwyczajne, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-01].
  2. Jahnke 2003 ↓, s. 108-109.
  3. Basic Algebra and Calculus – Sage Tutorial v9.0 [online], doc.sagemath.org [dostęp 2020-05-12].

Bibliografia

  • I.N. Bronsztejn, K.A. Siemiendiajew, Poradnik encyklopedyczny. Matematyka, PWN, Warszawa 2010, s. 509–549 – równania różniczkowe zwyczajne, s. 549–573 – równania różniczkowe cząstkowe.
  • R.S. Guter, A.R. Janpolski, Równania różniczkowe, PWN, Warszawa 1980.
  • W.I. Smirnow, Matematyka wyższa, tom II, PWN, Warszawa 1966, s. 7–165 – równania różniczkowe zwyczajne oraz s. 464-607 – równania różniczkowe cząstkowe.
  • Hans Niels Jahnke: A history of analysis. Providence, RI: American Mathematical Society, 2003. ISBN 0-8218-2623-9. OCLC 51607350.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.