Wczesna kariera

Od samego początku swojej kariery w MMA, De Fries wykazał się świetnymi umiejętnościami poddawania rywali, pokonując Darrena Towlera i Stava Economou. Zawodowo zadebiutował w 2009 roku.

UFC

Po zwycięstwie nad Stavem Economou, podpisał kontrakt z największą amerykańską organizacją, Ultimate Fighting Championship^[5].

W debiucie dla nowej organizacji miał zmierzyć się z Olim Thompsonem na UFC 138^[5]. 17 października 2011 roku ujawniono, że Thompson musiał wycofać się z walki z powodu kontuzji i został zastąpiony przez Roba Broughtona^[6]. De Fries wygrał walkę jednogłośną decyzją^[7].

W swojej drugiej walce w UFC, zmierzył się z przyszłym mistrzem Stipe Miocicem, 15 lutego 2012 roku na gali UFC on Fuel TV 1^[8]. Przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie^[9].

Na UFC on Fox 4 doszło do jego walki z byłym strongmanem, Oli Thompsonem. Wygrał walkę przez poddanie w drugiej rundzie^[10].

Oczekiwano, że w następnej walce skrzyżuje rękawice z Mattem Mitrione, 29 grudnia 2012 roku na UFC 155^[11]. Mitrione jednak wkroczył do walki z Royem Nelsonem w The Ultimate Fighter: Team Carwin vs. Team Nelson Finale i został zastąpiony przez Todda Duffee. De Fries przegrał przez TKO w pierwszej rundzie^[12].

Walka Mitrione z De Friesem ostatecznie odbyła się 6 kwietnia 2013 roku na UFC on Fuel TV 9^[11]. De Fries musiał uznać wyższość rywala, który pokonał go przez nokaut 19 sekund od rozpoczęcia pierwszej rundy^[13]. Po przegranej De Fries został zwolniony z UFC^[14].

Po UFC

Po zwolnieniu z UFC, powrócił do oktagonu 31 grudnia 2013 roku w Japonii, gdy zmierzył się z weteranem Strikeforce, Brettem Rogersem na Inoki Bom-Ba-Ye 2013^[15]. Zwyciężył przez duszenie w pierwszej rundzie^[16].

Na gali Inoki Genome Fight 1, która miała miejsce 5 kwietnia 2014 roku zmierzył się z judoką, Satoshi Ishiim. De Fries przegrał tę walkę przez jednogłośną decyzję^[17].

M-1 Global i Bellator MMA

27 października 2017 roku pokonał większościową decyzją sędziów Anton Wjazigina, na M-1 Challenge 84^[18].

15 grudnia 2017 roku stoczył jednorazową walkę dla Bellator MMA. Na gali Bellator 191 zmierzył się przeciwko weteranowi Pride FC, Jamesowi Thompsonowi^[19]. Wygrał walkę przez poddanie w pierwszej rundzie^[20].

KSW

W lutym 2018 podpisał kontrakt z Konfrontacją Sztuk Walki^[21]. W europejskim gigancie zadebiutował (14 kwietnia 2018) podczas KSW 43: Soldić vs. du Plessis, w walce przeciwko Michałowi Andryszakowi o wakujący pas kategorii ciężkiej^[22]. Mimo pozycji underdoga ubił Andryszaka w parterze i został nowym mistrzem^[23].

Do pierwszej obrony pasa przystąpił (6 października 2018), na swojej ziemi podczas KSW 45: The Return to Wembley w walce z byłym mistrzem organizacji Karolem Bedorfem (który w eliminatorze, podczas KSW 44: The Game pokonał Mariusza Pudzianowskiego^[24])^[25]. Anglik poddał Polaka poprzez dźwignię americanę w 2. rundzie i tym samym zachował mistrzostwo^[26]. Wygrana została nagrodzona bonusem za poddanie wieczoru^[27].

W kolejnej obronie pasa zmierzył się z mistrzem wagi półciężkiej Tomaszem Narkunem na KSW 47: The X-Warriors, które odbyło się 23 marca 2019^[28]. Pojedynek doczekał się decyzji sędziowskiej, w której zwycięzcą ogłoszono Anglika^[29].

W kolejnej obronie trofeum wagi ciężkiej, 14 września 2019 podczas KSW 50: London miał zmierzyć się z Damianem Grabowskim, jednak Polak musiał zrezygnować z powodu kontuzji^[30]. Za Polskiego Pitbulla wskoczył Brazylijczyk Luis Henrique^[31]. Po pięciu rundach, niejednogłośną decyzją, lepszy okazał się panujący mistrz^[32].

19 grudnia 2020 podczas gali KSW 57: De Fries vs. Kita w Łodzi obronił po raz czwarty mistrzowski pas KSW wagi ciężkiej. Przeciwnikiem „F-11” był Michał Kita^[33]. Walka skończyła w drugiej rundzie wygraną De Friesa przez TKO^[34].

24 kwietnia 2021 na jubileuszowej gali KSW 60: De Fries vs. Narkun 2 spotkał się ponownie z Tomaszem Narkunem^[35]. De Fries tym razem technicznie znokautował Polaka w drugiej rundzie ciosami w parterze^[36].

W dniu 19 czerwca 2021 minęło 1162 dni panowania jako mistrz wagi ciężkiej KSW, wyrównując tym samym czas panowania pierwszego mistrza tejże wagi Karola Bedorfa.

Podczas KSW 67: De Fries vs. Stosič szósty raz obronił tytuł mistrzowski mierząc się z Serbem Darko Stošiciem^[37]. W piątej ostatniej odsłonie po dominacji w parterze rywal odklepał w matę^[38].

10 września 2022 roku na KSW 74: De Fries vs. Prasel przystąpił do siódmej obrony mistrzowskiego pasa KSW, w której podjął Brazylijczyka, Ricardo Prasela^[39]. Walkę zwyciężył już w pierwszej rundzie, poddając rywala duszeniem bulldog^[40]. De Fries po raz drugi został nagrodzony bonusem za poddanie wieczoru^[41].

28 grudnia 2022 roku został nominowany do nagrody "Brytyjskiego zawodnika roku 2022"^[42].

Na gali KSW 79: De Fries vs. Duffee, która odbyła się 25 lutego 2023 w Libercu, stanął do kolejnej obrony pasa i zmierzył się ze swoim dawnym pogromcą, Toddem Duffeem^[43]. De Fries rozbił Amerykanina ciosami w pierwszej rundzie^[44].

15 lipca 2023 podczas gali KSW 84: De Fries vs. Bajor w Gdyni, przystąpił do dziewiątej obrony mistrzowskiego tytułu, mierząc się z powracającym do KSW, byłym tymczasowym mistrzem FEN w wadze ciężkiej, Szymonem Bajorem^[45]. Zwyciężył przez techniczne poddanie w drugiej rundzie, dusząc do nieprzytomności swojego rywala^[46].

W dziesiątej obronie pasa, do której przystąpi 7 czerwca 2024 w tzw. Co-Main Evencie (drugiej walce wieczoru) gali KSW 95: Wikłacz vs. Przybysz 5 w Olsztynie stoczy walkę z były zawodnikiem UFC, Augusto Sakai'em^[47].

Mieszane sztuki walki

• 2018: międzynarodowy mistrz KSW w wadze ciężkiej