| Obszar |
Rosja (Adygeja, Kabardo-Bałkaria, Karaczajo-Czerkiesja), Abchazja, Turcja |
|---|---|
| Liczba mówiących |
3 mln |
| Podział |
• języki adygejskie |
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | abkh1242 |
| Występowanie | |
 adygejskie abchasko-abazyńskie ubyskie | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki abchasko-adygejskie[1][2], inaczej północno-zachodniokaukaskie[3] lub abchasko-adygijskie[2] – rodzina pięciu języków kaukaskich. Zapisywane są zmodyfikowaną cyrylicą. Wyróżnia się tutaj trzy podgrupy:
- podgrupa abchasko-abazyńska z językami:
- podgrupa czerkieska (adygejska) z językami:
- podgrupa ubyska (ubychska, ubychijska):
- język ubyski † (wymarły na początku XX w., jako jedyny był używany poza Kaukazem, w zachodniej Turcji)
Cechy charakterystyczne
- polisynteza
- bogactwo spółgłosek – fonemiczne labializacja i palatalizacja
- występują tylko dwa lub trzy fonemy samogłoskowe, za to z licznymi alofonami
- monosylabiczne lub jednospółgłoskowe rdzenie
- prosta deklinacja
Przypisy
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 57, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- 1 2 abchasko-adygijskie języki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-24].
- ↑ Vitaliĭ Viktorovich Shevoroshkin, Dene-Sino-Caucasian languages: Materials, Bochum: Brockmeyer, 1991 (Bochum publications in evolutionary cultural semiotics 32), s. 83, ISBN 3-88339-895-0, OCLC 465843918 (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.