IV Batalion Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1929

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Franciszek Wolf

Ostatni

mjr Ludwik Turulski

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
Organizacja
Dyslokacja

garnizon Toruń

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

4 Dywizja Piechoty
Grupa Fortyfikacyjna Nr 2
4 Pułk Saperów
8 Pułk Saperów

Koszary saperów w Sandomierzu

IV Batalion Saperów (IV bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP.

Historia batalionu

IV Batalion Saperów został sformowany 20 lutego 1919 roku w Łodzi. Jednostka powstała z ochotników z Okręgu Generalnego „Łódź”. Akcja werbunkowa została rozpoczęta 5 lutego 1919 roku. W czerwcu 1919 roku batalion fortyfikował teren Okręgu Generalnego „Łódź”.

We wrześniu 1919 roku batalion przybył do Rokitna na front wołyński i wziął udział w walkach pod Olewskiem, Radowellem i Korosteniem, forsował rzekę Słucz i budował most przez rzekę Uborć. W czasie ofensywie na Kijów batalion fortyfikował Fastów.

W marcu 1920 roku przeprowadzono reorganizację batalionu, w ramach której dotychczasowa 1/IV kompania została przemianowana na 3/IV, 2/IV na 1/IV, 3/IV na 2/IV natomiast 4/IV została wcielona do X Baonu Saperów, jako jego 2. kompania[1].

17 czerwca 1920 roku batalion został przerzucony na front litewsko-białoruski, gdzie wziął udział w walkach pod Smolewiczami, Łohojskiem i Witomierzem oraz nad Berezyną. W jednej z najzaciętszych walk, prowadzonych osobiście przez dowódcę dywizji generała Berbeckiego, dnia 10 lipca 1920 w Budkach nad Berezyną zginął porucznik Wacław Kaczyński. Następnego dnia w Górkach zginął zakłuty bagnetami bolszewików porucznik Zagoździński. W odwrocie przypadała batalionowi zaszczytna rola osłony 4 Dywizji Piechoty[2].

Po odparciu bolszewików spod Warszawy, batalion przeprawił się przez Wisłę w Górze Kalwarii. Następnie podążył przez Lwów do Chodorowa i walczył pod Przemyślanami, Tarnopolem i Podwołoczyskami.

30 września 1920 roku batalion został przetransportowany koleją do Grodna, a następnie marszem skierowany do Oran. Będąc w dyspozycji Naczelnego Dowództwa przystąpił do prac fortyfikacyjnych w Marcinkańcach. Tam zastało go zawieszenie broni. 5 grudnia 1920 roku batalion przybył do Łomży i przystąpił do naprawy baraków. 15 lutego 1921 roku baon pomaszerował do Białej Podlaskiej, do dyspozycji Grupy Fortyfikacyjnej Nr 2. Pod koniec czerwca 1921 roku baon wyjechał do Sandomierza, gdzie wszedł w skład 4 Pułku Saperów. 6 listopada 1921 roku baon przybył do Torunia i został włączony w skład 8 Pułku Saperów. Do Torunia przybyło tylko 7 podoficerów i 147 saperów, nad którymi w czasie transportu dowództwo sprawował porucznik Paweł Załęski z 4 psap[3]. W listopadzie 1929 roku 8 Pułk Saperów został przeformowany w 8 Batalion Saperów. W ramach przeprowadzonej reorganizacji IV Batalion Saperów został zlikwidowany.

Kompania zapasowa 4 baonu saperów w Łodzi został rozwiązana w lutym 1920 roku, a jej stan osobowy przeniesiony do Sandomierza i włączony w skład kompanii zapasowej saperów nr 4, która została podporządkowana dowódcy Okręgu Generalnego „Kielce”. 29 lutego 1920 roku dowódca Okręgu Generalnego „Łódź” generał podporucznik Kajetan Olszewski udzielił kompanii zapasowej 4 baonu saperów pochwały[4].

Żołnierze batalionu

Dowódcy batalionu
Obsada personalna baonu w latach 1919–1920[15]
  • dowódca baonu – kpt. Franciszek Wolf
  • adiutant batalionu – ppor. Zygmunt Goldstein
  • dowódca 1 kompanii (byłej 3 kompanii saperów lwowskich) – por. Władysław Czerniawski
  • dowódca 2 kompanii (byłej kompanii saperów kanowskich) – por. Teodor Pokrant
  • dowódca 3 kompanii – por. Kazimierz Iliński
  • dowódca 4 kompanii – por. Jerzy Czaczkowski (23 IV 1920 ciężko ranny nad Słuczą)
  • dowódca kompanii zapasowej – por. Bolesław Dmytruk
  • dowódca kompanii zapasowej nr 4 – por. Zygmunt Górka
  • młodszy oficer kompanii – por. Wacław Kaczyński († 10 VII 1920 Budki nad Berezyną[16])
  • młodszy oficer kompanii – por. Zagoździński († 11 VII 1920[16])

Uwagi

  1. ↑ Alojzy Janicki urodził się 16 stycznia 1891 roku. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 4 Pułku Saperów w Sandomierzu[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 69. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[9]. W 1923 roku pełnił obowiązki komendanta Kadry Batalionu Zapasowego 4 psap[10]. W następnym roku pełnił służbę w Szefostwie Inżynierii i Saperów DOK IX w Brześciu nad Bugiem, pozostając oficerem nadetatowym 4 psap[11].

Przypisy

  1. 1 2 3 Gawdia 1931 ↓, s. 31.
  2. ↑ Małecki 1924 ↓, s. 7-8.
  3. ↑ „Księga Pamiątkowa Dziesięciolecia Pomorza 1920-1930”, str. 249-254.
  4. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 26 z 14 marca 1920 roku, pkt 1.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 38 z 6 października 1920 roku, poz. 910.
  6. 1 2 3 Gawdia 1931 ↓, s. 33.
  7. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 144.
  8. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 339, 664.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 232.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 880, 907.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 62, 804, 830.
  12. ↑ Gawdia 1931 ↓, s. 34.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 26 sierpnia 1922 roku, 642.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 327.
  15. ↑ Gawdia 1931 ↓, s. 25-26, 28-29, 31-32.
  16. 1 2 Małecki 1924 ↓, s. 49.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.