 podpułkownik saperów | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 września 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 marca 1953 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1945 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
IV Batalion Saperów |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png.webp){kind=small}  | |
Arkadiusz Kazimierz Balcewicz (ur. 24 września 1896 w Windawie na Łotwie, zm. 5 marca 1953 w Long Marston w Anglii) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
Arkadiusz Balcewicz ukończył szkołę realną i złoył maturę w Wielkich Łukach. Pierwszy rok studiów kończy na Politechnice w Petersburgu, a kolejne semestry na Uniwersytecie w Poznaniu. W roku 1915 został wcielony do armii rosyjskiej. Po ukończeniu Wojskowej Szkoły Inżynierii wziął udział w walkach na froncie rosyjsko-niemieckim, w składzie 11 pułku inżynieryjnego.
W 1919 roku zgłosił się do Wojska Polskiego i dostał przydział do 4 batalionu saperów na stanowisko dowódcy plutonu saperów. W 1920 roku został dowódcą kompanii saperów w 4 batalionie saperów w 4 pułku saperów w Sandomierzu. Po wojnie w 1921 roku został dowódcą batalionu saperów w 7 pułku saperów. W 1922 roku pełni służbę w 8 pułku saperów w Toruniu[1]. Od 1923 roku służył w 7 pułku saperów wielkopolskich w Poznaniu[2]. W 1926 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi na stanowisko instruktora saperów[3]. Z dniem 1 września 1929 roku został wyznaczony na stanowisko szefa saperów 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach[4]. 23 października 1931 roku otrzymał przeniesienie do 3 batalionu saperów w Wilnie na stanowisko oficera sztabowego do spraw wyszkolenia[5]. 11 kwietnia 1933 roku został wyznaczony na stanowisko dyrektora nauk Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie[6]. Z dniem 2 listopada 1931 został powołany na sześciomiesięczny kurs taktyczny dla oficerów sztabowych saperów przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[7]. Od kwietnia 1935 roku do listopada 1938 roku dowodził 7 batalionem saperów w Poznaniu[8]. W listopadzie 1938 roku został przydzielony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych i wyznaczony na stanowisko oficera saperów Inspektora Armii we Lwowie. We wrześniu 1939 roku został dowódcą saperów Armii „Karpaty”. We Francji został dowódcą saperów w jednej z formujących się dywizji, a po przedostaniu się do Anglii dowódcą Saperów Spadochronowych. Po wojnie, w Anglii, pracował w Składnicy Saperskiej w Long Marston, gdzie zmarł w 1953 roku[9].
Awanse
- chorąży – 1916
- podporucznik – 1919
- kapitan – 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 159. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[10]
- major – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[11]
- podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937[12]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[13]
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1 czerwca 1922, s. 233.
- 1 2 Rocznik oficerski 1923, s. 886.
- ↑ Księga pamiątkowa 1830 - 29 XI 1930. Szkice z dziejów szkół piechoty polskiej, Szkoła Podchorążych Piechoty, Ostrów-Komorowo 1930, s. 411, 414, 418. Rocznik oficerski 1928, s. 584.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 201.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 332. Rocznik oficerski 1932, s. 751.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 86. Z. Cutter, Saperzy Polscy 1918–1939, s. 163 podał, że mjr Balcewicz pełnił obowiązki od sierpnia 1929 do 1934 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 9 grudnia 1932 r., Nr 13, s. 444.
- ↑ Zarys historii wojennej... 7 Pułk Saperów, s. 16.
- ↑ Sylwetki saperów, s. 49–50. Saperzy w służbie Polsce, s. 635.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 908.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 249.
- ↑ Rocznik oficerski 1939, s. 243.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
- Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.
- Adam Szugajew, Saperzy w służbie Polsce. Księga Pamiątkowa, Londyn 1985.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Księgarnia, 2006.