15 Batalion Saperów
baon saperów typ IIa nr 15
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jan Guderski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
bitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

15 Dywizja Piechoty

15 Batalion Saperów (15 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. 17 kwietnia 1939[1], w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim, 8 batalion saperów sformował baon saperów typu IIa nr 15 przeznaczony dla 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.

Działania wojenne

W ostatnich dniach sierpnia 1939 batalion rozpoczął budowę 3 mostów na rz. Brdzie w rejonie Bydgoszczy, które ukończono w pierwszych dniach września, w tym samym okresie część batalionu przygotowywała zniszczenia mostu kolejowego na rz. Wiśle i drogowego w Tczewie. 7 września batalion wycofując się z rejonu Bydgoszczy bierze udział w walce w rejonie Gniewkowa. 16 września podczas dalszego wycofywania się osiąga rejon Brześć Kujawski i wykonuje przeprawę (2 mosty) na rz. Bzura. Po przekroczeniu rz. Bzura batalion dalej wycofuje się w rejon Warszawy, gdzie zakłada miny przeciwpancerne na przedpolu Warszawy, oraz pracuje przy budowie barykad[2].

Struktura i obsada etatowa

Obsada personalna we wrześniu 1939[3][4]

Dowództwo batalionu
  • dowódca – mjr Jan Guderski
  • zastępca dowódcy – kpt. Włodzimierz Bojko
  • adiutant – ppor. Jerzy Mustajew
  • oficer materiałowy – ppor. rez. Henryk Wacław Bałbaszewski[uwaga 1]
  • płatnik – por. Szymański
  • lekarz – ppor. Niedziela
1 kompania saperów
  • dowódca kompanii – por. Eustachy Wandycz
    • dowódca plutonu – ppor. Paweł Jagodziński
    • dowódca plutonu – ppor. Kędzierski
2 kompania saperów
  • dowódca kompanii – por. Leon Tarajkowicz[7]
    • dowódca plutonu – ppor. rez. Edwin Bernard Oszwałdowski[uwaga 2]
    • dowódca plutonu – pchor. Roguś
3 zmotoryzowana kompania saperów
  • dowódca kompanii – por. Józef Dalecki
    • dowódca plutonu – ppor. Bujno
    • dowódca plutonu – ppor. Strauch
    • dowódca plutonu – pchor. Arczyński
kolumna saperska
  • dowódca kolumny – por. rez. Adam Kisielewski[uwaga 3]
  • dowódca plutonu – chor. Kowalski

Uwagi

  1. Ppor. rez. Henryk Wacław Bałbaszewski (ur. 28 września / 11 października 1903 roku w Kobryniu), architekt, dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[5][6].
  2. Ppor. rez. Edwin Bernard Oszwałdowski (ur. 16 maja 1908 roku)[8].
  3. por. rez. Adam Kisielewski (ur. 22 sierpnia 1903 roku) dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[9][6].

Przypisy

  1. Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrzesniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3. s. 5-33.
  2. "Relacje z kampanii wrześniowej" B.I.27 G - Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego
  3. Cutter 2003 ↓, s. 314.
  4. Głowacki 1985 ↓, s. 341.
  5. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 685.
  6. 1 2 Straty ↓.
  7. Leon Tarajkowicz. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2019-10-23]..
  8. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 684.
  9. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 678.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
  • Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-10-23].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.