| wagon pojemnikowy | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1968 |
| Wymiary | |
| Długość całkowita |
10 100 mm |
| Wysokość całkowita |
3560 mm |
| Masa własna |
17 500 kg |
| Podwozie | |
| Rozstaw osi |
5400 mm |
| Średnica kół |
1000 mm |
| Nadwozie i załadunek | |
| Pojemność ładunkowa |
14 m³ |
| Średnica zbiornika |
1100 mm |
| Granica obciążenia |
16,5 t |
| Rozładunek |
syfonowanie |
| Konstrukcja | |
| Hamulec |
O-GP SAB + pomost |
| Minimalny promień łuku |
75 m |
| Prędkość maksymalna |
100 km/h |
207S – typ wagonów pojemnikowych, produkowanych w 1968 roku przez Fabrykę Wagonów w Świdnicy.
Konstrukcja
207S był ostatnim typem wagonów garnkowych do przewozu kwasu solnego wyprodukowanym przez świdnicką fabrykę. Projekt tego typu wagonów opracowało Zakładowe Biuro Konstrukcyjne w roku 1967 z wykorzystaniem zunifikowanego podwozia cysterny 32Rb, z ostoją przygotowaną pod zabudowę sprzęgu samoczynnego.
W stosunku do poprzednich typów wagonów, zwiększono liczbę turyli z 12 na 14, co zwiększyło pojemność ładunkową wagonu. Ponadto konstrukcję przystosowano do wyższej prędkości jazdy (100 km/h). Wadami wagonów garnkowych były przede wszystkim: niewielka pojemność, niebezpieczny i problemowy dla obsługi załadunek i rozładunek oraz niska trwałość turyli, które nie były odporne na uszkodzenia mechaniczne (zbiorniki wykonano z ceramiki). W przypadku pęknięcia następował wyciek transportowanej żrącej substancji i w efekcie korozję elementów pojazdu i skażenie środowiska.
Eksploatacja
Wagony kamionkowe od lat 70. stopniowo zastępowano cysternami (typu 408Rc, a następnie 438R), przystosowanymi do rozładunku pod ciśnieniem, ze zbiornikami pokrytymi wewnątrz wykładziną odporną na działanie substancji żrących.
Wagony typu 207S skasowano już w latach 80., natomiast eksploatacja kamionek (13S) zakończona została pod koniec lat 90.
Bibliografia
- Paweł Terczyński: Atlas wagonów towarowych. Poznań: Kolpress, 2011. ISBN 978-83-933257-1-9.