Wagon towarowy – pojazd kolejowy przeznaczony do transportu ładunków i towarów[1]. Wagon towarowy składa się z dwóch głównych części: podwozia oraz nadwozia. W skład podwozia wchodzi ostoja, czyli rama wagonu, która z kolei oparta jest na kołach. Na ostoi oparte są układ hamulcowy i mechaniczny, zderzaki i urządzenie cięgłowe[2]. Nadwozie ma budowę przystosowaną do rodzaju transportowanego ładunku[2]. Według jednolitej klasyfikacji sporządzonej przez Międzynarodowy Związek Kolei (UIC) wagony towarowe kolei europejskich podzielone są na następujące rodzaje:

Węglarka budowy normalnej, oznaczenie Eaos
  • Wagony węglarki typu normalnego (oznaczenie literowe E) – wagony z wysokimi ścianami i płaską podłogą, bez dachu, przeznaczone do przewozu materiałów sypkich (węgiel, rudy, tłuczeń), ziemiopłodów (buraki, ziemniaki), albo nielicznych towarów jednostkowych (drewno, części maszyn).


Węglarka budowy specjalnej, oznaczenie Fas
  • Wagony węglarki typu specjalnego (oznaczenie literowe F) – wagony dostosowane do wyładunku grawitacyjnego, dzięki odpowiedniemu kształtowi nadwozia i zastosowaniu mechanizmów z urządzeniami zsypowymi.


Wagon kryty budowy normalnej, oznaczenie Gms
  • Wagony kryte typu normalnego (oznaczenie literowe G) – wagony mające nadwozie pokryte dachem, a pudło wyposażone w drzwi przeznaczone do załadunku i wyładunku towaru. Przeznaczone są do przewozu ładunków wrażliwych na opady atmosferyczne.
  • Wagony kryte typu specjalnego (oznaczenie literowe H) – wagony kryte wyposażone w dodatkowe urządzenia ułatwiające załadunek i wyładunek (np. przesuwane ściany, półki) oraz wagony przystosowane do przewozu żywych zwierząt, albo owoców i warzyw.
  • Wagony chłodnie (oznaczenie literowe I) – wagony wyposażone w izolację termiczną i szczelne nadwozie oraz urządzenia chłodzące, przeznaczone przede wszystkim do przewozu ładunków łatwopsujących.


Załadunek towaru na platformę budowy specjalnej
  • Wagony platformy typu normalnego 2- i 4-osiowe (oznaczenie literowe K i L, słownie sgs i spls) – wagony o dużej powierzchni ładunkowej przeznaczone do przewozu jednostek ładunkowych (kontenery, naczepy samochodowe lub całe samochody ciężarowe), albo rur, szyn kolejowych.
  • Wagony – platformy typu specjalnego 2- i 4-osiowe (oznaczenie literowe odpowiednio R i S) – przeznaczone np. do przewozu samochodów.
  • Wagony z przesuwanym dachem (oznaczenie literowe T) – wagony z odkładanym albo przesuwanym dachem umożliwiające załadunek z góry przy użyciu suwnicy. Przeznaczone do przewozu produktów hutniczych takich jak np. rulony blach.
Wagon cysterna z tablicą RID
  • Wagony cysterny (oznaczenie literowe Z) – przeznaczone do przewozów ładunków płynnych i gazowych.
  • Wagony specjalne (oznaczenie literowe U) – wysokospecjalistyczne wagony, niemożliwe do zaklasyfikowania w pozostałych grupach.

Identyfikator wagonu towarowego

Każdy wagon towarowy powinien posiadać identyfikator wagonu towarowego. Numer taki nanosi się na ścianie bocznej z lewej strony. Składa się on z dwunastocyfrowego numeru oraz oznaczeń literowych serii wagonu[2]. Na identyfikator składają się:

  • identyfikator literowy państwa rejestracji pojazdu kolejowego,
  • identyfikator literowy dysponenta (VKM),
  • europejski numer pojazdu (EVN),
  • oznaczenie literowe charakterystyki technicznej pojazdu,
  • literowe oznaczenie zdolności pojazdu do interoperacyjności[3].

Przypisy

  1. ↑ Europejska Komisja Gospodarcza, Eurostat, Międzynarodowe Forum Transportu: Ilustrowany słownik statystyk transportu.
  2. 1 2 3 Przemysław Czajka, Zbigniew Janyga, Dorota Kosowicz, Arkadiusz Krystoforski, Jacek Machura, Dariusz Miś, Marek Pałka, Paweł Terczyński, Jacek Wnukowski: Katalog wagonów. Warszawa: PKP CARGO, 2013.
  3. ↑ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 3 stycznia 2013 r. w sprawie sposobu prowadzenia rejestru oraz sposobu oznakowania pojazdów kolejowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 211)

Bibliografia

  • Aleksander Krzemieniecki: Tabor kolejowy. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0884-8.
  • Adam Kalinkowski, Andrzej Orlik: Wagony kolejowe i hamulce. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985. ISBN 83-206-0195-9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.