Ewa[1]
Ilustracja
Przód radioodbiornika
Typ

przenośny tranzystorowy

Producent

Diora

Państwo

 Polska

Lata produkcji

1968–1974

Dane techniczne
Zakresy fal
Fale długie

150 - 280 kHz

Fale średnie

550 - 1600 kHz

Fale krótkie

I: 19 - 41 m MHz
II: 49 m / 5 – 6.25 MHz

UKF

65 – 73 MHz

Inne
Pobór mocy (bat.)

9 W

Góra radioodbiornika
Wnętrze radioodbiornika

Ewa to jeden z pierwszych polskich odbiorników przenośnych z zakresem UKF (wcześniejszym była Izabella). Pierwszą informację o Ewie podało w maju 1969 roku czasopismo „Radioamator i Krótkofalowiec” nr 5/69, w krótkiej notatce pt. Nowy odbiornik turystyczno-samochodowy. W 1969 roku wyprodukowano też pierwszy tysiąc odbiorników. Seryjną produkcję rozpoczęto w roku 1970. Wytwórcą była dzierżoniowska „DIORA”, znana dotychczas z produkcji większych odbiorników domowych. Do roku 1972 fabrykę opuściło łącznie ok. 105 tys. egzemplarzy Ewy.

Obudowa radia wykonana była ze sklejki i płyty pilśniowej, oklejona tworzywem skóropodobnym, zwanym dermą. Wcześniejsze odbiorniki przenośne (np. Eltra MOT-59, Koliber, Guliwer) miały obudowy z tworzywa sztucznego. Układ elektroniczny zmontowano na czterech płytkach drukowanych. Wzmacniacz mocy (2 W) w typowym dla „Diory” układzie zbudowano na parze tranzystorów TG-60 lub AD-162 i dwóch transformatorach. Duży głośnik o mocy 1,5 VA. i masywna obudowa pozwalały na uzyskanie czystego – jak na odbiornik przenośny – dźwięku. Wyjście na głośnik zewnętrzny i wejścia sygnałowe pozwalały na odtwarzanie dźwięku z gramofonu i magnetofonu.

Ewa była odbiornikiem turystyczno-samochodowym, zasilanym z sześciu ogniw R14 lub z akumulatora samochodowego. Do montażu w samochodzie służyło specjalne złącze.

Podstawowe parametry i właściwości

– klawiszowy przełącznik zakresów
– potencjometr siły głosu
– pokrętło strojenia
– potencjometr barwy tonu
– przycisk podświetlenia skali
  • gniazda: antena zewnętrzna, gramofon/magnetofon, głośnik dodatkowy, złącze samochodowe
  • wymiary: 290 × 175 × 87, masa ok. 3,1 kg

Przypisy

  1. ↑ Stare Radio | Diora, Ewa 2B [online], oldradio.pl [dostęp 2024-04-23].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.