 | |
| Typ |
lampowy, monofoniczny, z gramofonem |
|---|---|
| Producent | |
| Państwo | |
| Lata produkcji |
1963–1966[2] |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie |
150–300 kHz |
| Fale średnie |
525–1605 kHz |
| Fale krótkie |
I: 4,72–10 MHz |
| UKF |
66–73 MHz |
| Inne | |
| Moc wzmacniacza |
2 W przy h≤10% |
| Napięcie zasilania |
220 V |
| Pobór mocy (sieć) |
60 VA[3] |
Aria 62128 – polski monofoniczny radioodbiornik z wbudowanym gramofonem, produkowany w latach 1963–1966 w Zakładach Radiowych Diora. Umożliwia odbiór stacji na falach długich, średnich, krótkich i UKF.
Charakterystyka
Posiada oddzielną regulację tonów niskich i wysokich, obrotową antenę ferrytową, gniazda antenowe i wyjście głośnikowe. Układ odbiornika (superheterodynowy) zawiera 6 lamp elektronowych (ECC85, ECH81, EBF89, ECC83, EL84 i EM84) i 2 diody germanowe (DOG-53). Wbudowany gramofon pracuje z prędkościami obrotowymi 78, 45, 33⅓ obr./min.
Odbiornik powstał jako połączenie gramofonu elektrycznego GE 250[4] z odbiornikiem radiowym Boston 62123[5], stąd parametry techniczne odbiornika Aria 62128 pokrywają się z parametrami odbiornika Boston, z małymi wyjątkami: zwiększony pobór mocy przy włączonym gramofonie, dwa głośniki (niskotonowy GD 26-18/3 i wysokotonowy GDW 12,5/1,5) zamiast trzech (niskotonowego i 2 wysokotonowych), ciężar ok. 16 kg (większy od Bostona o ok. 5 kg)[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Radio i Telewizja, WNT, Warszawa 1971
- ↑ Karta katalogowa nr 320. Stare Radjo. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2020-05-10]. (pol.).
- ↑ 75 VA z włączonym gramofonem
- ↑ Trusz 1966 ↓, s. 208–209.
- ↑ Trusz 1966 ↓, s. 209.
- ↑ Trusz 1966 ↓, s. 206, 207, 209.
Bibliografia
- Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i Telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 32–33.
- Włodzimierz Trusz: ABC naprawy odbiorników radiowych. Wyd. 4 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1966. OCLC 830896806. (pol.).