Pieczęć pułku | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1860 |
Rozformowanie |
1918 |
Nazwa wyróżniająca | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Karl Hanus |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Galicyjski Pułk Piechoty Nr 77 – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia Pułku
Pułk został sformowany 1 lutego 1860 roku w Budzie (niem. Ofen) z połączenia 2. i 3. batalionu Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 9 oraz 3. batalionu Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 10[1].
Na początku lat 60. pułk stacjonował w Sanoku[2] [3].
Okręg uzupełnień nr 77 Sambor na terytorium 10 Korpusu[1].
W latach 1876–1879 komenda pułk znajdowała się w Königgrätz[4][5], od 1880 w Gorazda[6].
W 1885 dowództwo pułku stacjonowało w Samborze, natomiast w 1914 roku dowództwo pułku oraz bataliony II i III stacjonowały w Przemyślu, IV batalion w Tuzli, natomiast I batalion i Kadra Batalionu Zapasowego (niem. Ersatzbataillonskader) w Samborze.
Pułk wchodził w skład 48 Brygady Piechoty należącej do 24 Dywizji Piechoty.
Skład narodowościowy oddziału: Ukraińcy – 69%, inni 31%.
Szefowie pułku
- FML arcyksiążę Karol Salwator (1860 – †18 I 1892),
- książę wirtemberski Filip (od 1892)[1].
W latach 1860–1869 obowiązki drugiego szefa pułku wykonywał FZM Emil Kussevich von Szamobor, który następnie został szefem Pułku Piechoty Nr 33[1].
Żołnierze
- Komendanci pułku
- płk Karl von Hanus (1860 – 1 XI 1867 → stan spoczynku w stopniu tytularnego GM[7])
- płk Victor Matzak von Ottenburg (1876[4])
- płk Joseph Ott von Ottenkampf (1879)
- płk Marceli Ławrowski (V 1910[8] – 1914[1])
- płk Emil Meisel (1914)
- płk Karl Krebs (poległ 10 V 1915 pod Sanokiem[9])
- Oficerowie i podoficerowie
- kpt. Roman Albinowski
- ppor. rez. Feliks Błaszkiewicz
- kdt. rez. Tadeusz Borowiczka
- ppor. rez. Kajetan Chyliński
- kdt Leon Kahane
- ppor. rez. Bogusław Kieszkowski
- Filip Müller
- mjr Aleksander Paszkiewicz (poległ 9 V 1915 pod Rymanowem)
- por. Karol Pater
- ppor. rez. Franciszek Pieniążkiewicz
- ppłk Edward Reymann
- Eugeniusz Stecz
- Emil Schwanda
- mjr Gustaw Zygadłowicz (1875–1880 → 58 pp)
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Schematismus 1914 ↓, s. 532.
- ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1861–1862. Wiedeń: 1862, s. 286.
- ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1863. Wiedeń: 1863, s. 296.
- 1 2 Schematyzm Wojskowy 1877 ↓, s. 376.
- ↑ Schematyzm Wojskowy 1880 ↓, s. 400.
- ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1881. Wiedeń: 1880, s. 404.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 64.
- ↑ Kronika. Awans majowy. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 35 z 1 maja 1910.
- ↑ Jörg C. Steiner: Schematismus der generale und obersten der K.U.K. Armee 1918 (Vienna, 1992). Wiedeń: Edition S&H, 1992, s. 221. ISBN 3-901215-01-08.
Bibliografia
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1877. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1876.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1880. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1879.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Tomasz Nowakowski: Armia Austro-Węgierska 1908–1918. Warszawa: Feniks, 1992. ISBN 83-900217-4-9.
- Maciej Krotofil: Ukraińska Armia Halicka 1918–1920. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-156-5.
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816–1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.