Roman Albinowski
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1853
Tarnów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

20 października 1922
Kraków Polska

Przebieg służby
Lata służby

1873-1884, 1914-1922

Siły zbrojne

c. i k. Armia
c. k. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Stanowiska

zastępca dowódcy Legionu Wschodniego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Medal Wojenny (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Roman Albinowski (ur. 6 lipca 1853 w Tarnowie, zm. 20 października 1922 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w Tarnowie, w rodzinie Marcelego i Julii z Baniakowskich[1]. Ukończył siedem klas gimnazjum w Samborze[1]. W 1873 rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii, a rok później rozpoczął naukę w szkole kadetów we Lwowie. 1 listopada 1876 został mianowany kadetem piechoty, a 1 listopada 1877 podporucznikiem piechoty. W latach 1876–1879 pełnił służbę w c.k. 77 Galicyjskim pułku piechoty[2][3]. W latach 1881–1883 pełnił służbę w c. k. 67 Węgierskim pułku piechoty w Budapeszcie. 1 listopada 1882 awansował na porucznika. W następnym roku pełnił obowiązki oficera prowiantowego pułku[4][5]. W 1883 roku został urlopowany, pozostając oficerem nadliczbowym c.k. 67 pp[6]. W 1884 roku został przeniesiony do rezerwy z przydziałem w rezerwie do c.k. 67 pp[7]. 1 maja 1890 roku został awansowany na kapitana 2. klasy. W 1894 był nieaktywnym oficerem c. k. 63 batalionu Obrony Krajowej Lwów we Lwowie[8]

W „Sokole” pełnił funkcję instruktora. 13 lipca 1913 został powołany na stanowisko instruktora ogólnozwiązkowego, pełnił także funkcję instruktora okręgowego we Lwowie (razem z Józefem Hallerem oraz Piotrem Fiałkowskim)[9].

Po wybuchu wojny był jednym z organizatorów Legionu Wschodniego. Należał do członków Centralnego Komitetu Narodowego, przez pewien czas był zastępcą dowódcy Legionu Wschodniego, a po jego rozpadzie wstąpił do Legionów Polskich. 28 października 1914 został mianowany komendantem Szkoły Podchorążych Legionów Polskich w Krakowie, następnie Jabłonkowie, Maramaros-Sziget oraz Kamieńsku[10]. 21 marca 1915 roku awansował na majora kancelaryjnego[11]. W latach 1915–1917 pełnił różne funkcje administracyjne w Legionach. 6 marca 1917 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Domu Ozdrowieńców w Kamieńsku. W maju 1917 został komendantem Stacji Zbornej Legionów Polskich w Rembertowie. Po kryzysie przysięgowym został przydzielony do rezerwy sztabu Polskiego Korpusu Posiłkowego. Na początku 1918 został zwolniony z PKP.

Do służby powrócił po odzyskaniu niepodległości. W Wojsku Polskim był dowódcą Powiatu Wojskowego m.in. w Przeworsku. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika z dniem 1 kwietnia 1920 w korpusie piechoty. 26 stycznia 1922 został przeniesiony do rezerwy. Zmarł 20 października 1922 w Krakowie.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 Żołnierze Niepodległości : Albinowski Roman. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-10-18].
  2. ↑ Schematyzm Wojskowy 1877 ↓, s. 377.
  3. ↑ Schematyzm Wojskowy 1880 ↓, s. 224, 401.
  4. ↑ Schematyzm Wojskowy 1882 ↓, s. 217.
  5. ↑ Schematyzm Wojskowy 1883 ↓, s. 210, 400.
  6. ↑ Schematyzm Wojskowy 1884 ↓, s. 208, 400.
  7. ↑ Schematyzm Wojskowy 1885 ↓, s. 206, 402.
  8. ↑ Schematyzm c.k. Obrony Krajowej 1894 ↓, s. 48, 328.
  9. ↑ Mieczysław Wrzosek: Polski czyn zbrojny podczas pierwszej wojny światowej 1914 - 1918. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 48-49. ISBN 83-214-0724-2.
  10. ↑ August Krasicki: Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914-1916. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1988, s. 224. ISBN 83-211-1000-2.
  11. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 69.
  12. 1 2 3 4 Schematismus 1914 ↓, s. 176.

Bibliografia

  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1877. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1876.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1880. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1879.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1882. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1881.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, luty 1883.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, luty 1883.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1884. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1883.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1885. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1884.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1894. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, luty 1894.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
  • Wiktor Krzysztof Cygan: Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. T. II. Warszawa: „Gryf”, 1998, s. 5. ISBN 83-85209-54-9.
  • Mieczysław Wrzosek: Polski czyn zbrojny podczas pierwszej wojny światowej 1914 - 1918. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 38, 48-49. ISBN 83-214-0724-2.
  • Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, Głosy Podolan Nr. 74 Styczeń - Luty 2006, str. 27
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.