18 Dywizja Piechoty
18. Infanterietruppendivision
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Rozformowanie

1918

Dowódcy
Ostatni

GM Julius Vidalč von San Martino

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Zadar, Split, Mostar

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

Komenda Wojskowa Zara
16 Korpus

Komendanci dywizji
arcyksiążę Johann Nepomuk Salvator
FML Ignaz Trollmann von Lovcenberg
FML Gabriel von Rodich

18 Dywizja Piechoty (18. ITDiv.) – wielka jednostka piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia dywizji

Do 1868 roku XVIII Dywizja (niem. XVIII. Truppen-Division Zadarze (wł. Zara) była podporządkowana namiestnikowi i generałowi komenderującemu w Zadarze. W skład dywizji wchodziła:

  • 1 Brygada w Zadarze,
  • 2 Brygada w Dubrowniku (wł. Ragusa),
  • 1. i 2. batalion Pobrzeżnego Pułku Artylerii w Trieście,
  • 12. kompania Pułku Inżynieryjnego Nr 2[1].

W lipcu 1868 roku została wprowadzona nowa organizacja terytorialnych władz wojskowych[2]. W miejsce dotychczasowej Generalnej Komendy w Zadarze (właściwej terytorialnie dla Dalmacji) została utworzona Komenda Wojskowa w Zadarze. Komendant XVIII Dywizji pełnił jednocześnie obowiązki komendanta wojskowego i podlegał bezpośrednio Ministerstwu Wojny Rzeszy. W 1870 roku w skład dywizji wchodziły cztery brygady oraz dwa bataliony artylerii fortecznej (nr 11 i 12). Trzy brygady (2., 3. i 4.) były przydzielone do Komendy Wojsk w Okręgu Kotor (niem. Truppen-Commando im Bezirke Cattaro) na czele, który stał GM Wolfgang Gottfried Leopold von Auersperg[3]. W 1871 roku, po rozwiązaniu Komendy Wojsk w Okręgu Kotor, w skład dywizji znów wchodziły dwie brygady (1. i 2.). Oba bataliony artylerii fortecznej (nr 11 w Ragusa i 12 w Zadarze) pozostały w składzie dywizji[4].

W 1878 roku komenda dywizji została przeniesiona ze Splitu (wł. Spalato) do Mostaru[5].

18 Dywizja Piechoty stacjonowała na terytorium 16 Korpus (do 1909 roku Komenda Wojskowa Zara). Dywizja była podporządkowana komendantowi 16 Korpusu – generałowi komenderującemu. Komenda dywizji mieściła się w Mostarze[6].

W latach 1911–1914 w skład dywizji wchodziła:

  • 1 Brygada Górska w Mostarze,
  • 2 Brygada Górska w Trebinje,
  • 3 Brygada Górska w Nevesinje,
  • 6 Brygada Górska w Bilećy,
  • 13 Brygada Górska w Mostarze[7][8].

Kadra

Komendanci dywizji
  • FML August Kochmeister ( – 1 XI 1868 → stan spoczynku[9][10])
  • FML Gabriel von Rodich (1868[11] – )
  • FML Stephan Jovanović ( – 1878 → zastępca generała komenderującego i szefa Krajowego Rządu Bośni i Hercegowiny)
  • GM arcyksiążę Johann Nepomuk Salvator von Österreich-Toskana (1878[5] – 1879 → komendant 33 Dywizji Piechoty)
  • FML Alfred Joëlson (1879 – 1881 → komendant 33 Dywizji Piechoty)
  • FML Leo von Schauer (1881 – 1883)
  • GM Karl Gottl ( – 1 III 1912 → stan spoczynku[12])
  • FML Ferdinand Olbert (1912 – 1 VIII 1914[6] → stan spoczynku[13])
  • FML Ignaz Trollmann von Lovcenberg (VIII – XII 1914)
  • GM Julius Vidalč von San Martino (VII 1917 – XI 1918)
Komendanci 1 Brygady
  • GM Adolf von Schönfeld ( – 1868 → komendant brygady w 14 Dywizji[14], †21 VI 1868[15])
  • GM Eduard Udvárnoky de Kis-Jóka (1868[16] – )
Komendanci 2 Brygady – komendanci twierdzy Ragusa
  • GM Johann Morhammer ( – 1868[17] → szef Sekcji III Ministerstwa Wojny Rzeszy)
  • GM Anton Dormus (1868[18] – 1 X 1870 → stan spoczynku[19])
  • GM Stephan Jovanović (1870 – )
Komendanci 1 Brygady Górskiej w Mostarze
  • GM Nikolaus Thodorovich ( – 1879 → komendant 52 Brygady Piechoty)
  • GM Karl Urban (1879 – 1880 → komendant 12 Brygady Piechoty)
  • GM Leo von Schauer (1880 – 1881 → komendant 18 Dywizji Piechoty)
  • GM Alexander Czveits von Potissije (1881 – )
Komendanci 2 Brygady Górskiej w Trebinje
  • płk Georg Babich (1880 – 1882)
Komendanci 3 Brygady Górskiej w Stolacu
  • GM Arnold König ( – 1880 → komendant 9 Brygady Piechoty)
  • GM Joseph Reicher (1880 – 1882)
Komendanci 4 Brygady Górskiej w Mostarze
  • płk Karl Urban ( – 1879 → komendant 1 Brygady Górskiej)
Szefowie sztabu
  • ppłk SG Anton Hiltl (1869 – )
  • August Slameczka (1877 – 1880 → szef sztabu 28 Dywizji Piechoty)
  • mjr SG Joseph Netuschill (1882)
Szefowie sanitarni

Przypisy

  1. ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 108, 558.
  2. ↑ Rydel 2001 ↓, s. 30.
  3. ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 124.
  4. ↑ Militär-Schematismus 1871 ↓, s. 122, 677, 678.
  5. 1 2 Militär-Schematismus 1879 ↓, s. 17.
  6. 1 2 Schematismus 1914 ↓, s. 115.
  7. ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 164-165.
  8. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 116.
  9. ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 89.
  10. ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 119.
  11. ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 122, 136, FML Gabriel von Rodich w latach 1868–1870 był etatowym komendantem 16 Dywizji i komendantem wojskowym w Sybinie, któremu powierzono obowiązki komendanta 18 Dywizji i komendanta wojskowego w Dalmacji.
  12. ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 57.
  13. ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 129.
  14. ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 120, 1099.
  15. ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 167.
  16. ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 141.
  17. ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 113, 121, 166.
  18. ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 140.
  19. ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 37.

Bibliografia

  • Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1868. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1867. (niem.).
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870. (niem.).
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1871. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1871. (niem.).
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1879. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1878. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868–1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
  • Antonio Schmidt-Brentano: Kaiserliche und k.k. Generale (1618-1815). Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2006.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.