20 Pułk Piechoty Liniowej
Historia
Państwo

 Królestwo Polskie

Sformowanie

1831

Tradycje
Rodowód

2 Pułk Województwa Mazowieckiego

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Antoni Klimkiewicz

Działania zbrojne
powstanie listopadowe
Organizacja
Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

3 Dywizja Piechoty - III 1831
5 Dywizja Piechoty - IV 1831

20 Pułk Piechoty Liniowej polski pułk piechoty okresu powstania listopadowego

Formowanie i zmiany organizacyjne

Po abdykacji Napoleona, car Aleksander I wyraził zgodę na odesłanie oddziałów polskich do kraju. Miały one stanowić bazę do tworzenia Wojska Polskiego pod dowództwem wielkiego księcia Konstantego. 13 czerwca 1814 roku pułkowi wyznaczono miejsce koncentracji w Łomży[1]. Pułk nie został jednak odtworzony, bowiem etat armii Królestwa Polskiego przewidywał tylko 12 pułków piechoty. Nowe pułki piechoty sformowano dopiero po wybuchu powstania listopadowego. Rozkaz dyktatora gen. Józefa Chłopickiego z 10 stycznia 1831 roku nakładał obowiązek ich organizowania na władze wojewódzkie. 20 pułk piechoty tworzony był w województwie mazowieckim pierwotnie pod nazwą: 2 Pułk Województwa Mazowieckiego[2]. Zgodnie z etatem pułk miał składać się ze sztabu i trzech batalionów piechoty liniowej po cztery kompanie, winien liczyć 57 oficerów, 216 podoficerów, 40 muzykantów, i 2355 szeregowych frontowych i 27 żołnierzy niefrontowych. W sumie w pułku miało służyć 2695 żołnierzy[3].

Pułk wszedł w skład nowo sformowanej 3 Dywizji Piechoty[4]. 26 kwietnia 1831 przeprowadzono kolejną reorganizacje piechoty armii głównej dzieląc ją na pięć dywizji. Pułk znalazł się w 2 Brygadzie 5 Dywizji Piechoty[5].

Żołnierze pułku

Pułkiem dowodzili[3][2]:

  • ppłk Antoni Klimkiewicz (13 stycznia 1831),
  • ppłk Władysław Podczaski[6] (15 kwietnia 1831, awansował na płk 30 sierpnia).

Oficerowie pułku:

Walki pułku

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.

Bitwy i potyczki[2]:

  • Grochów (25 lutego),
  • Węgrów (9,10 i 14 kwietnia),
  • Liw (9 i 10 kwietnia),
  • Nur (22 maja),
  • Ostrołęka (26 maja),
  • Nasielsk(26 czerwca),
  • Międzyrzecz (29 sierpnia),
  • Terespol (2 września),
  • Kazimierz Dolny (14 września)
  • Józefów (15 września).

W 1831 roku, w czasie wojny z Rosją, żołnierze pułku otrzymali 1 kawalerski, 14 złotych i 29 srebrnych krzyży Orderu Virtuti Militari [2].

Uzbrojenie i umundurowanie

Uzbrojenie podstawowe piechurów stanowiły karabiny skałkowe. Pierwotnie było to karabiny francuskie wz. 1777 (kaliber 17,5 mm), później zastąpione rosyjskimi z fabryk tulskich wz. 1811 (kaliber 17,78 mm). Poza karabinami piechurzy posiadali bagnety i tasaki (pałasze piechoty). Wyposażenie uzupełniała łopatka saperska, ładownica na 40 naboi oraz pochwa na bagnet.

Umundurowanie piechura składało się z granatowej kurtki i sukiennych, białych spodni. Poszczególne pułki miały odmienne kolory naramienników, wyłogów oraz kołnierzy. Używano czapek czwórgraniastych. Po reformie w roku 1826 wprowadzono pantalony zapinane na guziki. Czapki czwórgraniaste zastąpiono kaszkietami z czarnymi daszkami i białymi sznurami. Na kaszkiecie znajdowała się blacha z orłem, numer pułku oraz ozdobny pompon.

Wypustki żółte, otok żółty[7].

Przypisy

  1. ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 455.
  2. 1 2 3 4 Gembarzewski 1925 ↓, s. 73.
  3. 1 2 Wimmer 1978 ↓, s. 484.
  4. ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 490.
  5. ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 491.
  6. ↑ Jan Ziółek: Władysław Ludwik Podczaski. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2017-06-30]. (pol.).
  7. ↑ Linder 1960 ↓, s. barwy pułkowe.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.