Indie

Wielka Brytania rozciągnęła swe wpływy na subkontynent indyjski. Kompania Wschodnioindyjska sprawowała władzę administracyjną pod kontrolą metropolii. Kontrolowała lokalnych władców, nie ingerując w wewnętrzne sprawy księstewek. Gospodarka Indii to głównie rolnictwo: uprawa korzeni (Brytyjczycy płacili hindusom tanimi Kastyliami bawełnianymi i bogacili się). Brytyjscy przemysłowcy inwestowali w Indiach wykorzystując ich tanią siłę roboczą powstanie przemysłu włókienniczego. Rozpoczęli budowę dróg żelaznych, eksploatację indyjskich kopalni węgla. Miejscowej ludności nie podobały się nadużycia, nie szanowanie hinduskich obyczajów i religii, nie tolerowano Kampanii Wschodnioindyjskiej, która wykorzystywała hindusów. 1857- bunt przeciw Brytyjczykom, żołnierzy Kampanii Wschodnioindyjskiej- sipajłów rozszerzył się na inne rejony kraju. Władcy i książęta Indyjscy stanęli po stronie Brytyjczyków. 1859- Powstanie stłumiono. W Londynie rząd przeprowadza reformy administracyjne i ustrojowe: posiadłości brytyjskie podporządkowano Koronie i uzyskano kontrolę nad Indiami, tron dano królowej Wiktorii i jej następcom, w jej imieniu rządził wicekról. Zachowano suwerenne państewka, które zajmowały 1/3 terytorium Indii. Po zmodernizowaniu gospodarki Brytyjczycy przeprowadzili reformy społeczne i kulturalne: otwierano szkoły angielskojęzyczne, powołano angielski uniwersytet. Powstała elita, która rozpoczęła agitacje na rzecz autonomii i zjednoczenia indyjskich państewek. Nie istniał język hinduski- wspólny był angielski. Trwał konflikt między religiami islamu i hinduizmu. Powstał system kastowy (kasta- ludność oddzielona od innych barierami nie do przekroczenia). Indie były rozbite na liczne małe państewka, które zjednoczono dzięki oporowi Hindusów przeciw brytyjskiej administracji. 1885- stowarzyszenie Indyjskiego Kongresu narodowego, który powstał przeciw władzy Brytyjskiej i z czasem przeinaczył się w partie polityczną.