Leksykon Wielkich Uczonych

Archimedes z Syrakuz (ok. 287-212 p.n.e.) wybitny grecki filozof przyrody i matematyk, urodzony i zmarły w Syrakuzach; wykształcenie zdobył w Aleksandrii. Był synem astronoma Fidiasza, autorem traktatu o kwadraturze odcinka paraboli, twórcą hydrostatyki i statyki, prekursorem rachunku całkowego. Stworzył też podstawy rachunku różniczkowego. Zajmował się również astronomią, zbudował globus.

Tales z Miletu (ur. ok. 624 p.n.e., zm. ok. 545 p.n.e.) starożytny grecki filozof, matematyk, astronom, inżynier, polityk, podróżnik i kupiec, zaliczany do siedmiu mędrców starożytnej Grecji, uznawany za twórcę podstaw nauki i filozofii europejskiej.

Pitagoras (ur. ok. 572 p.n.e. na Samos, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) grecki matematyk, filozof, mistyk, twórca Twierdzenia Pitagorasa. Założył w Krotonie szkołę pitagorejczyków.

Mikołaj Kopernik (ur. 19 lutego 1473 w Toruniu, zm. 24 maja 1543 we Fromborku) astronom, matematyk, prawnik, ekonomista, strateg, lekarz, poeta, astrolog, tłumacz, kanclerz kapituły warmińskiej od 1511, kanonik warmiński, scholastyk wrocławski, duchowny katolicki.

Dmitrij Iwanowicz Mendelejew (ur. 27 stycznia/8 lutego 1834 w Tobolsku, zm. 20 stycznia/2 lutego 1907 w Sankt Petersburgu) chemik rosyjski, odkrywca (w roku 1869) prawa okresowości pierwiastków chemicznych. Jako pierwszy wyjaśnił zjawisko kontrakcji objętości. Wynalazł również pirokolodion, rodzaj prochu bezdymnego.

Maria Skłodowska-Curie (ur. 7 listopada 1867 r. w Warszawie, zm. 4 lipca 1934 r. w Passy) fizyk i chemik, narodowości polskiej. Obywatelka polska i francuska, większość życia spędziła we Francji, tam też rozwinęła swoją karierę naukową. Do jej największych dokonań należą: opracowanie teorii promieniotwórczości, technik rozdzielania izotopów promieniotwórczych oraz odkrycie dwóch nowych pierwiastków radu i polonu. Pod jej kierunkiem prowadzono też pierwsze w świecie badania nad leczeniem raka za pomocą promieniotwórczości. Dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Nobla za osiągnięcia naukowe.

Alfred Bernhard Nobel (ur. 21 października 1833 w Sztokholmie, zm. 10 grudnia 1896 w San remo) wynalazca dynamitu, przemysłowiec i naukowiec szwedzki, fundator Nagrody Nobla. Większość swojego życia poświęcił na eksperymenty z nitrogliceryną, przeprowadzane w różnych laboratoriach szwedzkich.

Sir Isaac Newton (ur. 4 stycznia 1643, zm. 31 marca 1727) angielski fizyk, matematyk, astronom, filozof, historyk, badacz Biblii i alchemik. W swoim słynnym dziele Philosophiae naturalis principia mathematica (1687 r.) przedstawił prawo powszechnego ciążenia, a także prawa ruchu leżące u podstaw mechaniki klasycznej.

Osamu Shimomura (ur. 27 sierpnia 1928 w Kioto) japoński biochemik. W 1951 roku ukończył studia farmaceutyczne na uniwersytecie w Nagasaki. W 1960 uzyskał tam stopień doktora chemii organicznej. Później pracował w Boston University oraz w Morskim Laboratorium Biologicznym w Woods Hole. W 1962 roku wyizolował z meduzy Aequorea victoria białko GFP i zaobserwował jego właściwości fluorescencyjne. W 2008 roku został, wspólnie z Martinem Chalfie i Rogerem Tsienem uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii za odkrycie zielonego białka fluoryzującego.

Leonardo da Vinci, właściwie Leonardo di ser Piero da Vinci (ur. 15 kwietnia 1452 r. w Vinci we Włoszech, zm. 2 maja 1519 r. w Clos Luc we Francji) włoski, renesansowy malarz, architekt, filozof, muzyk, poeta, odkrywca, matematyk, mechanik, anatom, wynalazca, geolog.
Urodził się i wychował niedaleko miasta Vinci, będąc nieślubnym synem notariusza ser Piera da Vinci i chłopki Cateriny. Jego pełne nazwisko, nadane mu przy narodzinach, to "Leonardo di ser Piero da Vinci", czyli "Leonardo, syn ser Piera z miasta Vinci". Leonardo często był opisywany jako archetyp "człowieka renesansu", którego wydawałoby się niespożytej ciekawości dorównywała tylko siła jego kreatywności. Szeroko uważa się go za jednego z największych malarzy wszech czasów i prawdopodobnie najbardziej wszechstronnie utalentowaną osobę w historii. To właśnie talent malarski przysporzył Leonardowi największej popularności. Dwie z jego prac, Mona Lisa i Ostatnia Wieczerza, zajmują czołowe miejsca na listach najsławniejszych, najczęściej imitowanych i wspominanych dzieł malarstwa. Równie wielkie znaczenie w historii sztuki ma szkic Leonarda Człowiek witruwiański. W Polsce znane jest także dzieło Dama z gronostajem, ze względu na to, iż jest jedyną pracą artysty jaka znajduje się w polskich zbiorach. Do czasów dzisiejszych przetrwało najprawdopodobniej 15 jego obrazów. Jako inżynier, Leonardo tworzył projekty wyprzedzające jego czas, opracowując koncepcję helikoptera, czołgu, wykorzystania podstaw tektoniki płyt, podwójnego kadłuba łodzi i wiele innych innowacji. Względnie mała liczba jego pomysłów została wcielona w życie za jego czasów. Niektóre z jego pomniejszych pomysłów, takie jak automatyczna nawijarka do szpul, czy maszyna do sprawdzania wytrzymałości drutu na rozciąganie, weszły do świata techniki bez większego rozgłosu. Da Vinci pracował na największych dworach Europy, m.in. dla rodu Sforzów i Medyceuszy. Doprowadził do znacznego wzrostu poziomu wiedzy o anatomii, budownictwie lądowym i hydrodynamice. Zaznaczył swoją obecność także w dziedzinie architektury, rzeźby, filozofii i pisarstwa, ale te zajęcia odgrywały mniejszą rolę w jego życiu. Do dziś przetrwało 7000 stron jego notatników z rysunkami, szkicami naukowymi i notatkami.