Grek Zorba

Nikosa Kazantzakisa jest on autorem książki wydanej po raz pierwszy w 1964 r, pod tytułem "Grek Zorba". Na jej podstawie stworzono adaptacje filmową oraz powstały spektakle teatralne i balet. Książka opowiada o losach Macedończyka, który nazywał się Alexy Zorba i młodego człowieka zwanego Szefem. Zorba to starszy mężczyzna, siwy, dobrze zbudowany i pomimo swojego wieku nadal silny. Tak samo jak Grecja, która pomimo swojej długowieczności nadal zadziwia i fascynuje ludzi. Alexy jest osobą mającą chęć do życia, która przeżyła wiele podróżując. Właściwie w każdej sytuacji przytacza przysłowie albo jakąś mądrość ludową których na półwyspie Bałkańskim nie brakuje. Drugą ważną postacią w książce jest Szef. Jest to młody mężczyzna mający cechy tzw. "gryzipiórka". Żyje w świecie słowa pisanego, a jego mądrość pochodzi z ksiąg, a nie z prawdziwego życia. Można powiedzieć że jest osobą która zna świat, ale tylko z doświadczeń innych ludzi zawartych w mądrych księgach. Bardzo by chciał być tak żywiołowy jak jego przyjaciel którego można utożsamiać z osobowością Grecji. Książka "Grek Zorba" ukazuje nam cechy bałkańskiej mentalności, niezatapialnego optymizmu i radość życia. Przedstawia kulturę i zachowanie mieszkańców Bałkanów , których autor prezentuje jako ludzi impulsywnych, ale również ciepłych, kochających muzykę, taniec, śpiew, dobrą zabawę, piękno natury, radość życia, dobrą kuchnię i miłość. Grecja na stronach książki jest przedstawiona jako cudowna i słoneczna kraina. W powieści można odnaleźć kilka motywów literackich między innymi: młodości, wędrówki i tańca. Młodość to okres buntu, jest to czas poznania siebie, ukształtowanie swoich myśli, zasad. Grek Zorba pomimo swojego podeszłego wieku ciągle poznaje świat, jego piękno. Nie chce być uważany za niedołężnego starca. Pracuje ciężko w kopalni, kocha kobiety wino, muzykę i taniec. Można powiedzieć, że buntuje się przeciwko swojemu wiekowi. Nadal jest pełen życia i wigoru. Motyw wędrówki to całe barwne życie Alexego. Zorba przez całe życie podróżował próbując znaleźć odpowiednie miejsce dla siebie. Zdobywał nowe doświadczenia, uczył radzić sobie w różnych sytuacjach, poznawał różnych ludzi, ich zwyczaje, kulturę i sposób życia. Motyw tańca w "Greku Zorbie" jest bardzo widoczny podczas ostatniej nocy jaką spędzają razem Alexy i Szef. Wtedy to staja obok siebie, chwytają się za ramiona i tańczą. Taniec dla Macedończyka był środkiem wyrażenia siebie. Jeśli nie potrafił powiedzieć tego co czuje posługiwał się mową ciała. On sam w trakcie opowiadania Szefowi o tym jak był w Rosji i nie mógł porozumieć się werbalnie mówił sposobem niewerbalnym, czyli tańcem. Uważam, że Nikos Kazantzakisa przedstawił Grecję w bardzo przyjemny sposób dla czytelnika. Była ona taką samą bohaterką jak Alexy czy Szef. W książce czaruje swoim pięknem krajobrazów i kultury