„Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam” - recenzja powieści

"Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam' to powieść o spotkaniu dwojga ludzi, po jedenastu latach rozłąki. Napisana przez Paulo Coelho. Po raz pierwszy książka została wydana w 1994 roku.

Książka opowiada o poświęceniu dotychczasowego życia, a nawet wyparciu się wszystkiego, w imię miłości. Książka jest rozwinięciem banalnego opowiadanka, które autor przytacza w powieści: "On sprzedał dla niej zegarek, by kupić grzebień do jej pięknych włosów, Ona ścięła piękne włosy by kupić łańcuszek do jego zegarka".

Główna bohaterka, Pilar po latach postanawia się spotkać ze starym przyjacielem. Wszystko powraca: wspomnienia, pamiątki, ale także dziecko, które pozwala dojrzeć jej inny świat, inne oblicze jej samej, inne oblicze miłości, oraz Boga? "Jeśli nie narodzimy się na nowo, jeśli nie uda nam się spojrzeć na nasze życie jeszcze raz, z dziecinną prostotą i entuzjazmem - to zgubimy sens życia".

Pilar przestaje myśleć o tym, co będzie. Skupia się na teraźniejszości, postanawia zaryzykować. "Są w życiu chwile, w których trzeba podjąć ryzyko i dać się ponieść szaleństwu." Rusza ze swoim przyjacielem w podróż. W jego towarzystwie uświadamia sobie marność swojego dotychczasowego życia. On natomiast realizuje marzenia, poznaje życie i drogę, jako seminarzysta.

Spotkanie po latach doprowadza obydwoje do przemyślenie. A razem z nimi czytelnika, który zatrzymując się na chwile może rozmyślać nad sentencjami całymi dniami. W powieści ukazana jest duchowa przemiana młodych ludzi, którzy na nowo odkrywają dawną, uśpioną miłość. Obydwoje świadomie wyrażają pewną gotowość do rezygnacji z najważniejszych rzeczy w imię ich uczucia.

Cała powieść rewelacyjnie ujmuje istotę miłości. Myślę że, warto zignorować banalność, jaką często zarzuca się autorowi. Wiadomo, że czasem proste słowa mają w sobie więcej głębi niż te wyszukane.

"Ponieważ są to nasze marzenia, tylko my jesteśmy w stanie ocenić, jak wysoką cenę za nie płacimy". Książkę gorąco polecam, ponieważ jest interesująca i zmusza nas do przemyślenia. Według mnie Coelho wplótł w tą historię wiele prawd życiowych, które z pewnością można spotkać w życiu codziennym.