Streszczenie ballady "Świtezianka"

Ballada "Świtezianka" A.Mickiewicza opowiada historię dwojga zakochanych w sobie ludzi - młodzieńca, który jest strzelcem i dziewczyny, o której nie wiadomo kim jest. Oboje spacerują nad brzegiem jeziora Świteź w blasku księżyca. W pewnym momencie chłopak klęka, prosząc dziewczynę o rękę, o spędzenie reszty życia razem i ślubuje jej wierność do końca. Dziewica przestrzega kochanka, że jeśli złamie przysięgę to skarze swoją duszę na wieczne cierpienie, po czym znika za drzewem. Strzelec, szukając jej, spotyka w jeziorze piękną nimfę, która zachęca go do siebie swoimi wdziękami. Namawia go, aby poszedł do niej i został jej kochankiem. Młodzieniec po tylu zachętach ulega. Zbliżając się do niej zauważa, że ta piękną dziewicą jest jego dziewczyna. Jego ukochana przypomina mu przysięgę, jaką jej złożył i, że za to, że ją złamał będzie cierpieć. Razem giną na środku jeziora w blasku księżyca.