„Gra w trzy karty” recenzja książki autorstwa Krzysztofa Petka.

Gra w trzy karty to pasjonująca książka autorstwa Krzysztofa Petka z kategorii sensacyjno-przygodowych dla młodzieży z serii ?Gra?. Opowiada o nastoletnim chłopaku-Pawle, który po bolesnym uderzeniu w głowę doznał amnezji. Chłopak ten już w pierwszym rozdziale musiał uciekać z bunkra wspólnie z ładną, czarnowłosą Anią, ukraść zepsutą kartę telefoniczną, pobić człowieka, a nawet iść bez odzienia przez cztery godziny z nieprzytomną dziewczyną na plecach przez ośnieżony las. To nie jest jednak koniec jego kłopotów, gdyż powracające wspomnienia wcale nie są różowe. A dramatyczna teraźniejszość jeszcze bardziej splata losy bohaterów. Paweł deklaruje uwolnić matkę Ani, jednocześnie szukając odpowiedzi na nurtujące go pytania. Rozpoczyna się walka z czasem. Profesorek chce uwolnić śmiertelny wirus, a następnie odsprzedać formułę szczepionki opracowaną przez porwanych naukowców, wśród których znajduje się mama dziewczyny. Paweł i Anka jednakże nie działają samotnie, wspomagają ich ciotka Zofia, reporter Petek, a także policjanci. Wspólny wysiłek się opłacił, a dobro zwyciężyło. Paweł, choć nie naprawił błędów przeszłości to dostał szansę rozpoczęcia nowego życia. Opowiadanie jest bogate w akcje i humor z odrobiną science-fiction.
Serdecznie polecam tę pozycję, gdyż porusza ona problemy takie jak: maltretowanie w rodzinie, działalność zorganizowanych grup przestępczych, alkoholizm, odrzucenie w rodzinie, rozboje, nieakceptację przez rówieśników? Książka ta rzuca nowe światło na te sprawy, powoduje nasunięcie się nowych pytań, refleksji nad swoimi poglądami i opiniami. Pomaga zrozumieć, że nie ma ludzi dobrych i złych - są tylko ci którzy mieli więcej lub mniej szczęścia, bo wychowali się tu, a nie gdzieindziej, spotkali innych ludzi, inne społeczeństwo, innych rodziców. Książka pozwala uświadomić sobie, że ludzie dzięki szczęśliwemu biegu zdarzeń i za sprawą uczynnych ludzi mogą stać się lepsi.
Myślę, że ?Gra w trzy karty? ma bogate słownictwo, choć czasami pisana jest językiem podwórkowym. Jest to lektura bardzo wciągająca. Gorąco polecam ją każdemu - zarówno początkującym czytelnikom jak i ?pożeraczom książek?. Warto zapoznać się z nią.



Agata Siwirska