Trzeci rozbiór Polski

Wojska Rosji i Prus połączyły się i wkrótce przekroczyły granice Rzeczpospolitej. Na początku czerwca 1794 r. pod Szczekocinami przeważające siły rosyjsko-pruskie pokonały wojska Kościuszki. Ich następnym celem stała się Warszawa. Naczelnik, doświadczony inżynier, który budował twierdze na ziemi amerykańskiej doskonale umocnił stolicę. Dzięki bohaterskiej postawie całego ludu Warszawy oblężenie nie przyniosło rezultatów. W sierpniu wybuchło powstanie w Wielkopolsce, wojska wroga wycofały się z Warszawy. Kościuszko wysłał na pomoc Wielkopolsce korpus pod dowództwem generała Jana Henryka Dąbrowskiego.

Gdy na zachodzie powstanie ogarniało Wielkopolskę, Kujawy i Prusy Książęce, na wschodzie armia rosyjska przystąpiła do natarcia. Dnia 10 października pod Maciejowicami Kościuszko miał zmierzyć się z dwukrotnie silniejszą armią generała Iwana Fersena. Bitwa trwała jeden niecały dzień i zakończyła się rozbiciem wojsk polskich. Ranny Kościuszko wpadł w ręce kozaków i dostał się do niewoli.

Połączone armie rosyjskie pod władzą generała Aleksandra Suworowa ruszyły na Warszawę. Dnia 4 listopada rozpoczął się szturm prawobrzeżnej Pragi. Pięć dni później stolica skapitulowała. W styczniu następnego roku Stanisława Augusta wywieziono do Grodna, gdzie 25 listopada 1795 r. zrzekł się korony królewskiej. Jeszcze w trakcie walk powstańczych Rosja, Prusy i Austria podjęły decyzję o likwidacji państwa polskiego. Dnia 24 października 1795 r. podpisały akt rozbiorowy. Rosja zagarnęła ziemie: na wschód od Bugu i Niemna. Prusom przypadło Mazowsze oraz ziemie litewskie pod rzekę Niemen. Austria nie biorąc udziału w drugim rozbiorze otrzymała resztę Małopolski z Krakowem, Lublinem i Sandomierzem.

W ten sposób na 123 lata państwo polskie zniknęło z mapy Europy. Choć jej już nie było to pozostawiła po sobie język, obyczaje i tradycje. Zaborcy zlikwidowali więc państwowość polską, lesz nie zdołali unicestwić polskości!