Dokonaj analizy i interpretacji wiersza Juliusza Słowackiego „Rozłączenie”. Wskaż występujące cechy i motywy, charakterystyczne dla epoki romantyzmu.

Juliusz Słowacki jest jednym z najbardziej znanych polskich poetów. Obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego uważany jest za najwybitniejszego przedstawiciela poezji romantycznej. Jego wiersz „Rozłączenie” zawiera wiele cech charakterystycznych dla epoki romantyzmu.
Utwór „Rozłączenie” jest liryką inwokacyjną o charakterze osobistego wyznania, którą podmiot liryczny kieruje do ukochanej osoby. Osoba mówiąca w wierszu przebywa z dala od ojczystego kraju, jest pogrążona w smutku. Pocieszeniem stają się wspomnienia ukochanej: jej przeżycia wewnętrzne oraz jej codzienne zajęcia. Podmiot również bardzo często wspomina swoje rodzinne strony. Opis doznań podmiotu lirycznego ma charakter bardzo osobisty. Można stwierdzić, iż cały utwór jest swoistą formą listu.
W utworze dominuje motyw nieszczęśliwej miłości, który jest reprezentatywnym motywem w romantyzmie. Osoba mówiąca w wierszu przeżywa ogromny smutek oraz tęsknotę za swoją miłością. Pomimo odległości pomiędzy nimi podmiot liryczny nie jest w stanie o niej zapomnieć. Jego smutek osiąga apogeum w ostatniej zwrotce, gdyż nie wierzy, że on i jego ukochana będą mogli się odnaleźć. W wierszu zawarty jest także motyw lustrzanych odbić kochanków. Podmiot liryczny przeżywa te same uczucia co jego ukochana. Bardzo ważny jest również motyw natury. Noc, księżyc, jezioro budują charakterystyczny krajobraz romantyczny. Pejzaż poetycki jaki rysuje nam poeta nie jest obiektywny. Wyraźna jest subiektywizacja, gdyż obraz widzimy takim, jakim widzi go podmiot liryczny, patrzący przez pryzmat swoich wewnętrznych uczuć. Niezwykle wyraźnie przedstawiony jest motyw dusz bliźniaczych. Mimo, iż fizyczna rozłąka tych dwóch bliskich sobie osób trwać będzie wiecznie, ich duchowy związek nigdy się nie skończy. Psychiczny sojusz dwóch dusz jest nierozerwalny. Nic nie jest w stanie go zniszczyć.
Poeta by zbudować odpowiedni nastrój stosuje liczne środki artystyczne. Mnogość epitetów i rozbudowanych metafor pozwala ukazać przeżycia wewnętrzne podmiotu lirycznego oraz wzmocnić siłę wyrazu. Dużą rolę pomiędzy światem autora, a światem jego ukochanej odgrywa anafora. W strofach skierowanych do ukochanej poeta pięciokrotnie powtórzył słowo „wiem”. Słowacki zastosował też wiele przerzutni, które mają pobudzić wyobraźnie odbiorcy.
Juliusz Słowacki w swoim wierszu poruszył wiele istotnych tematów. Przeżycia wewnętrzne jednostki, brak nadziei na wspólną przyszłość z ukochaną oraz tęsknota za nią. Wszystko zostało wpisane w bajeczny opis natury, która oddaje uczucia podmiotu. Niesamowity, ponadczasowy utwór "Rozłączenie" daje czytelnikowi do zrozumienia jak wiele motywów poezji romantycznej można przełożyć na dzisiejsze czasy.