Heraklita "Panta rhei" (wszystko płynie) scharakteryzuj to powiedzenie.

Przystępując po raz pierwszy do poznania i analizy myśli filozoficznej starożytnego mędrca Heraklita z Efezu, głosiciela powszechnego wariabilizmu, natrafiamy już od samego początku na trudności związane z odczytaniem jego idei podanych przez autora często nie jasno i dwuznacznie. Podobnie jak dwuznaczne
i często nie jasne było jego pełne zmienności życie, jakim był nie wątpliwie sam z charakterem nacechowanym arogancją, dumą i wyniosłym stylem bycia. Zawiłości jego stylu pisarskiego nie jako łączą się z zawiłościami jego charakteru.
Heraklit urodził się w roku 540 p.n.e w rodzinie bez wątpienia pieczętującej się arystokratycznym pochodzeniem. Kontakt z myślą tego filozofa przesyconą zmiennością, nie kończącą się ustawicznością nieprzerwanie ciągłych zmian, szybko kieruje nas do głównych wątków spisanych przez niego przemyśleń- do wszechogarniającego płynięcia, ognia i kosmicznej jedności. Ciągła, płynna, zmienność istniejąca w świecie, w którym u podstaw wszystkiego jest właśnie ciągłość procesów i zmian ciągle przebiegających- bez końca. Fundamentem istnienia w ogóle, istnienia wszystkiego jest nieprzemijające ciągłe płynięcie. Płynięcie implikujące zmienność. Była to powszechnie uznawana teoria charakteryzująca filozofię przed nadejściem myśli Sokratesa. Heraklit dowodził permanentnej obecności w świecie stałości oraz spójności wszystkiego wyróżniającej się potrzebą zmian- wszystko przecież płynie. Rozpoznawał
i uznawał potrzebę istnienia sprzeczności-widział ją u podłoża wszystkich zachodzących procesów i zjawisk. To jako pierwszy właśnie Heraklit użył pojęcia logos, czyli wszechobecnego prawa- prawa rozumnego, które kieruje wszystkimi
w istocie zmiennymi procesami.
Stałość wszystkich procesów będąca jednocześnie porządkiem całego wszechświata wyrażająca się w ciągłym płynnym procesie zmian. Takie właśnie dwuznaczne, często wydawałoby się wykluczające się tezy, są charakterystyczne dla Heraklita
z Efezu, człowieka, który spędził prawie całe życie w rodzinnym mieście, jednocześnie przez całe życie wyznawał pogląd o wiecznym istnieniu ziemi-co było również charakterystyczne dla czasów przed myślą filozofii Sokratesa. Charakterystyczne jest również wychwalanie przez Heraklita kosmicznej jedności, co bardzo szybko prowadzi do twierdzeń opartych na przeciwieństwie. Przeciwieństwa jako wyraz harmonii, możliwość ich jakichkolwiek powiązań to normalność, kwintesencja wszystkiego. Czasami można odnieść wręcz takie wrażenie. Często właśnie takie spostrzeżenia mamy obcując z filozofią heraklitańskiego mędrca.
O kosmicznej jedności często wyraża się jakby opowiadał o Bogu. Uważał, że ogień jest pierwotną postacią materii wręcz utożsamiał świat z wiecznie żyjącym ogniem. W jego widzeniu świata odnajdujemy wiele mistyki; to go odróżniało od filozofów grupujących się w Milecie. Wszystko płynie-?Panta rhei? to najważniejsza cecha przyrody, a także podstawowa teoria filozofii Heraklita
z Efezu, wielkiego myśliciela, na co dzień człowieka ogarniętego sprzecznościami. Pod koniec swojego życia zamieszkał samotnie z dala od ludzi, gdzie zgodnie
z legendą miał się żywić roślinami i trawą. Do dnia dzisiejszego zachowało się około 130 fragmentów-to cała spuścizna, jaka pozostała do naszych czasów po tym niewątpliwie wielkim myślicielu obdarzonym przymiotami geniuszu. Heraklit odszedł z naszego świata w roku około 480 p.n.e.