Literackie spotkanie bohaterów – interpretacja fragmentu „Iliady” – Priam u Achillesa”

Utwór ?Iliada? został spisany na przełomie IX i VIII w. p.n.e. przez Homera, znanego greckiego aojda (wędrownego śpiewaka). Homer, według jednej z legend, został pozbawiony przez bogów wzroku w zamian za dar pisania poezji. Do dzisiaj nie wiemy jednak, czy Grek jest autorem całej ?Iliady?, gdyż nie mamy oficjalnych danych na ten temat.
Utwór ten jest eposem. Jest podzielony na 24 części, każda z nich jest wierszowana. Opowiada o ostatnim roku wojny trojańskiej, w którym to Grecy odnoszą ostateczne zwycięstwo doszczętnie gromiąc Troję.
W jednej z części sławnego eposu Homer opisał rozmowę Priama z Achillesem. Ten pierwszy był królem Troi i ojcem Hektora. Achilles ? sławny grecki wojownik, był ?maszynką do zabijania? tamtych czasów. Na swoim sumieniu miał między innymi Hektora, księcia trojańskiego. Heros, po zwycięstwie w indywidualnym pojedynku z następcą króla nie pozwolił pochować bohatera Trojan. Zaciągnął go pod swój namiot w obozie greckim. W nocy Priam, przy pomocy bogów, wdarł się do siedziby synów Achajów i poszedł do miejsca spoczynku Achilla. Wszedł niepostrzeżenie i uczynił rzecz, jaką żaden inny człowiek w podobnej sytuacji nie uczyniłby ? oddał hołd zabójcy swojego syna ?Przystąpił blisko Achilla i objął jego kolana, całując rękę zabójcy straszliwe?. Grecki wojownik wraz z towarzyszami zdziwili się niezmiernie, gdy starzec zaczął błagać go o oddanie mu zwłok syna po to, by mógł je pochować. Powoływał się na ojca Achillesa, Peleusa, który w swoim życiu doświadczył wielu tragicznych zdarzeń.
Achilles wzruszył się bardzo słuchając nieszczęśnika. Przypomniał sobie o swoim ojcu oraz najbliższym przyjacielu ? Patroklesie, który zginął na polu walki ?Tamten o ojcu rozmyślał i utraconym Patroklu?. Grecki heros, mimo mściwości i żądzy mordu, jaką pałał do wróg, okazał Priamowi współczucie. Wiedział, że takie poniżenie, na jakie odważył się król Troi, było bardzo bolesnym doświadczeniem, a jednocześnie aktem ogromnej odwagi starca ?Zaprawdę, żelazne jest w tobie serce?.
Achilles rozkazał towarzyszom obmyć i namaścić ciało Hektora, po czym sam podniósł je i ułożył na marach. Jednocześnie przepraszał swego towarzysza, Patroklesa, za to, że oddaje ciało wroga. Następnie wraz z Priamem, już pogodzeni, zasiedli do wspólnej wieczerzy.
Homer w tej części ?Iliady? ukazał dwóch odwiecznych wrogów, którzy pod wpływem nabytych doświadczeń wyciągają do siebie rękę na zgodę, zapominając tym samym o strasznych czynach, których się dopuścili.
Osobiście uważam, że nawet najgorsi wrogowie mogą lub SA w stanie wybaczyć sobie swoje winy. Muszą tylko odważyć się na szczerą rozmowę. Tak właśnie postąpili Achilles i Priam.
Homer użył w swoim dziele mnóstwo środków stylistycznych. Jednym z bogactw językowych zawartych w ?Iliadzie? są stałe epitety ? ?boski Achilles?, ?Troi rozległy?, ?wspólnej wieczerzy?. W utworze możemy również dostrzec rozległe metafory ?Kiedy już w sercu bolesnym uciszył lament i skargi?. Metafory te maja za zadanie wpłynąć na wyobraźnię czytelnika.