Etyka- Sokrates, Arystoteles, św. Augustyn

3.. Zalozenia etyki Sokratesa.
Sokrates chodzil po miejscach i zadawal pytania i definiowal pojecia. Wielkie znaczenie mial dla poczatkow etyki.
Etyka Sokratejska - "Poznaj samego siebie" jesli czlowiek zada pytanie kim jest pozna kim jest naprawde istotnym to postepowanie jego bedzie lepsze od wczesniejszego. Prawdomownosc wynika z poczucia godnosci czlowieka.
Sokrates: przyczyna dobra to miec poczucie godnosci, a zla to brak poczucia tejze godnosci.

Zalozenia etyki Platona.
Etyka platońska, podobnie jak cały platonizm, rozdziela świat i wszystko w nim istniejące na dwa aspekty: realny i idealny. Idea to byt wieczny, niezmienny, niematerialny, doskonały, natomiast coś realnego, poznawalnego przez zmysły, to byt materialny, kruchy, nietrwały, zmienny, niedoskonały, rzec by można ? średnio udana kopia idei. Najwyższą ideą była idea dobra. Wyraz ?najwyższy? wskazuje na pewną hierarchiczność ? rzeczywiście, Platon nie równoważył wszystkich idei ze sobą: wszystkie idee podporządkował idei dobra, zaś tym ? dobra realne.

4. Etyka Arystotelesa
Etyka Arystotelesa wynikała w dużym stopniu z jego teorii bytu, ale także była wypracowana na drodze praktycznych obserwacji. Rozumiał on dobro i cnotę jako dążenie do doskonalenia swojej formy, czyli duszy. Gdy dusza osiągnie optymalną, przeznaczoną dla danej jednostki postać, to wtedy jednostka ta osiągnie trwałe szczęście i cnotę.

Dusze ludzkie są niepowtarzalne, dlatego to, co jest dobre dla jednego człowieka, niekoniecznie musi być dobre dla drugiego. Dobro zatem jest pojęciem subiektywnym i zależy od mnóstwa różnych czynników. Próba uszczęśliwiania wszystkich poprzez tworzenie idealnego państwa jest, więc mrzonką, która w istocie może tylko wszystkich unieszczęśliwić (było to sprzeczne z poglądami Platona).

5. Św Augustyn

Zdaniem Augustyna najwyższym celem człowieka jest dążenie do Boga. Tylko na tej drodze jest możliwe osiągnięcie szczęścia. Najważniejsza forma aktywności człowieka jest działanie kierowane miłością. Wszystko, co pochodzi od Boga jest dobre. Przyczyną istnienia zła w świecie jest wolna wola człowieka.
Szczęśliwy jest ten, kto ma to, czego chce, a nie chce niczego złego. Szczęśliwy jest ten kto posiada Boga.
Mniejszym nieszczęściem jest nie móc osiągnąć tego, czego się chce, niż chcieć tego, co nie należy.
Boga posiada każdy, kto dobrze żyje, kto spełnia jego wolę i nie ma ducha nieczystego.
Bóg nie stworzył zła.

Św Tomasz z Akwinu.

Wiedza o Bogu jest najwyższym dobrem. Bóg jest celem, do którego zmierza poznanie. Dusza z natury rzeczy pożąda i chce tego, czego szuka. Wola jej i miłość ma wiec ten sam cel co jej wiedza. Wszystkie pragnienia i uczucia biegną do boga. Człowiek pożąda wszystkiego ze względu na dobro.

Szczęście jest nie na ziemi, lecz w niebie. Szczęśliwość duszy jest z natury nadprzyrodzona i jej losy mogą się dopełnić na płaszczyźnie nadprzyrodzonej.

Wszelka moralność, wszelkie prawo, wszelka powinność opiera się na woli bożej.
Wola z natury rzeczy i z konieczności kieruje się ku dobru. Nie możemy dokonywać aktów woli inaczej niż pod wpływem pożądania i ku jego zaspokojeniu.
Człowiek inaczej niż bóg, zawsze stoi przed alternatywnie możliwymi dobrami i drogami do ich osiągnięcia i musi wybierać między nimi. Wolna wola samookreślenia ? jest w mocy duszy dokonać tego wyboru ? na tym polega ludzka wolność i odpowiedzialność moralna.

Szczęśliwość to osiągnięcie doskonałego dobra. Celem dobra nazywamy to, co się doskonali ku swej pełni.

Radość i prawość potrzebne są do szczęścia.

Są trzy drogi do doskonałości:

- pierwsza polega na porzuceniu dóbr doczesnych.
- druga na wyrzeczeniu się pragnień cielesnych oraz małżeństwa
- trzecia na wyrzeczeniu się własnej woli ? porzucenie samego siebie