Charakterystyka trzech dowolnie wybranych bojowników o wolność.

?Nie można uczynić niewolnikiem człowieka wolnego, gdyż człowiek wolny pozostaje wolny nawet w więzieniu.?
Platon

W czasach, kiedy Polska była w trudnej sytuacji politycznej, a los jej obywateli był zależny od decyzji innych narodów potrafiły znaleźć się osoby, dla których słowo Ojczyzna było najważniejsze. Ludzie , którzy nie zatracili swojego człowieczeństwa.
Konfederacja barska (1768-1772) ? zbrojny związek szlachty polskiej, z zaprzysiężeniem aktu założycielskiego w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej. Mimo, iż nie zdołali oni zapobiec pierwszemu rozbiorowi Polski, pozostali bohaterami. Pokazali wszystkim Polakom, że są w stanie walczyć, nawet, jeżeli klęska jest nieunikniona. Prowadzili nierówną walkę z wrogiem, ukazując potęgę ufności i wiary w zwycięstwo. Spowodowali, że słowo ?Ojczyzna? gościło na ustach wszystkich obywateli, tym samym pobudzili wszystkich do walki.
Powstańcy to według mnie ludzie najbardziej zasługujący na szacunek. Powstanie był to zryw narodowy mający na celu obronę wolności i godności ojczyzny, zazwyczaj było planowane bardzo krótko, a uczestniczyli w nim przeważnie zwykli mieszkańcy. W walkach, czasem prowadzonych parę miesięcy, dawali oni świadectwo niezwykłego przywiązania do swojego kraju, wiary w zwycięstwo, odwagi, heroizmu. Walki powstańców mały na celu rozbudzić polskość w sercach Polaków, pobudzić ich do walki. Jedno z najbardziej krwawych powstań podjęli mieszkańcy Warszawy, obrazując wielki patriotyzm dwumiesięczną walką w imię wolności.
16 grudnia 1970 r. do Gdańska wkroczyły oddziały wojska, rozpoczęło się tłumienie przez milicję i wojsko robotniczych protestów przeciwko drastycznym podwyżkom cen. Tragedia, która rozegrała się tego grudnia i przelana krew stoczniowców zaowocowała 10 lat później ? w sierpniu 1980 roku. Pamięć po poległych stoczniowcach jest potrzebna tym wszystkim, co cierpią w systemach totalitarnych, ograniczających prawa i godności obywateli. Zachowanie pamięci o ofiarach sprzed 37 lat, nie pozwala na to, aby "zabito ich znowu", nie pozwala, aby traktowano ich jak bezsensowne ofiary. Stali się oni zarówno przykładem dla późniejszych pokoleń i bohaterami budującymi naszą przyszłość.
Uważam, że dla ludzi XXI wieku ważne jest ukazanie heroicznych postaw poległych bohaterów. Zarówno jak przedstawieni powyżej konfederaci barscy, powstańcy i stoczniowcy, każdy dobry obywatel powinien mieć w sobie ducha walki o praworządność i wolność. Ukazani wyżej ludzie stanowią swoisty symbol nadziei, przekazują uniwersalne prawdy, zarówno o wielkiej odwadze i bohaterstwie, jak i miłości do ojczystego kraju. Mimo, że stracili swoje życie, nie ponieśli klęski. Walczyli do samego końca, gotowi byli oddać to, co dla nich najważniejsze, w imię niepodległości. Zawsze musimy pamiętać, że oddali swoje życie, abyśmy my mogli godnie żyć w demokratycznej Polsce.