Bohaterowie powieści Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec" to chłopcy, którzy potrafili pięknie żyć?

Poznałam niedawno bohaterów powieści Aleksandra Kamińskiego" chłopców, którzy potrafili pięknie żyć. Czy to stwierdzenie jest, aby na pewno słuszne? Jeśli tak to na czym polegało piękno ich życia? Osobiście zgadzam się z tym stwierdzeniem i postaram się to udowodnić.
Pierwszym argumentem mówiącym o pięknie ich życia jest to, że tak młode ich życie było służba dla Ojczyzny i innych. Rudy, Alek, Zośka i ich koledzy brali czynny czyny udział w walce z bezwzględnym wrogiem. Nie poddali się ogólnemu nastrojowi społeczeństwa, nie ulegli załamaniu psychicznemu, ale walczyli. Swoje miejsce odnaleźli a Szarych Szeregach, konspiracyjnej organizacji w 1939-1944 i to właśnie tu przeżywali swoje pierwsze akcje, tu podjęli walkę z bronią w ręku. Ale po za walką prowadzili w miarę normalne jak na tamte czasy Zycie .Stawiali przede wszystkim na wykształcenie, organizowali w tym celu tajne komplety ,które pomagały im kształtować swoją osobowość i uczyły jak już w wolnej Polsce odnaleźć swoje miejsce społeczne i zawodowe.
Drugą bardzo ważną sprawą, którą warto poruszyć jest to, że ich życiu towarzyszyły piękne ideały i wartości. Nasi bohaterowie mieli bardzo bogatą osobowość jednak na pierwszy plan wybija się altruizm i społecznikostwo tych młodych chłopców. Poświęcili swoje życie dla innych, dla narodu, po to byśmy my tera mogli żyć w wolnym niepodległym kraju. Pomagali innym podźwignąć się z upadku moralnego. W każdej chwili byli gotowi oddać życie za przyjaciela, współtowarzysza, a odbicie Rudego z rąk morderców jest najlepszym przykładem. Bezradność w chwili cierpienia i śmierci ich bliskich przyjaciół sprawiała im ogromny ból i skłaniał do refleksji i szukania odpowiedzi na pytanie: "dlaczego mnie to omija, dlaczego cierpią inni, a nie ja?"
Innym argumentem za jest umiejętność życia tak wspaniałego i wartościowego, w takich trudnych i tragicznych czasach jakim był okres wojny. Mimo tego, że dojrzewali w takim, a nie innym czasie, stać ich było na czyny, na które nie odważył by się nie jeden dorosły. Mądrość i odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale także za swoich towarzyszy to cechy, które posiadali nasi chłopcy, można zaryzykować stwierdzenie że byli to nadzwyczajni ludzie, których piękna i dojrzała postawa jest przykładem dla innych. Świadczy o prawdziwym gorącym patriotyzmie i miłości do ojczyzny.
Nadzwyczajni, choć tak zwykli. Ich nadzwyczajność to piękne ideały, postawy, cele, których brakowało wielu innym. Zwyczajność to miłość, przyjaźnie- uczucia tak zwykłe a głębokie i szczere jakich w dzisiejszych czasach brak. Dzięki takim ludziom jak Alek, Rudy, Zośka mamy dziś wolną Polskę.