Impresjonizm

Czym jest impresjonizm?

Impresjonizm to kierunek w sztuce, którego zaistnienie zawdzięczamy francuskim artystom. W latach 70-tych XIX w. dokonali oni rewolucji w malarstwie oraz ukierunkowali dalszy rozwój sztuk pięknych.

Impresjoniści

Gdyby ktoś chciał włożyć malarzy- impresjonistów i ich dzieła do jednego worka, jestem pewna, że zakończyłby się to klęską. Otóż Alfred Sisley nie zajmował się niczym innym poza pejzażami, natomiast Edgar Degas nigdy nie wychodził w plener. Pomimo tych różnic Claude Monet, Berta Morisot, Auguste Renoir, Camille Pissarro, Gustave Caillebotte, Edgar Degas i Mary Cassatt wypracowali nowy sposób ukazywania świata i razem z innymi artystami pokazali swoje obrazy na Wystawach Impresjonistów. Tak, więc w przeciwieństwie do dzieł średniowiecznych czy renesansowych, dzieła impresjonistyczne są tak zróżnicowane, że czasem trudno powiedzieć, że zalicza się je do tej samej podgrupy.

Tajniki sztuki impresjonizmu

"prawo kontrastu symultanicznego". Najostrzejsze kontrasty powstały w wyniku przeciwstawienia sobie kolorów dopełniających: czerwonego z zielonym i niebieskiego z pomarańczowym (Manet)

Technika impresjonistów polega na rozmyciu konturów, grze półtonów, świateł i cieni, którą osiąga się dzięki punktowemu nakładaniu farby. W Polsce pod wpływem impresjonistów już w latach 80-tych XIX w. malowali:
- Władysław Podkowiński
- Józef Pankiewicz
- Wojciech Weiss;
- Stanisław Wyspiański.

Etymologia słowa "impresjonizm?

Nazwa kierunku została zupełnie przypadkowo nadana i przyjęta przez grupę. Jeden z artystów Claude Monet, na pierwszej słynnej wystawie w 1874 r., przedstawił swój obraz i zatytułował go "Impression - solei levant". Współorganizator wystawy Edmond Renoir, brat jednego z znanych impresjonistów, zajmował się katalogowaniem dzieł ekspozycji, rozzłościł się permanentnie powtarzającymi się tytułami. Dzieła w większości to pejzaże i część z nich rzeczywiście była zatytułowana "Widok". Zmieniały się tylko miejsca, z których pochodziły krajobrazy. Monet zgodził się zmienić długą nazwę na "Impresja", by podkreślić ulotność chwili i lekkość tematyki. Edmond dodał jeszcze do tytuł "Wschód słońca". Tak też zaczęto nazywać sztukę grupy, mimo, że ani Monet, ani Renoir nie mieli takich intencji. Dzieło "Impresja. Wschód słońca" wraz z innymi obrazami został wystawiony i niestety nie przypadł do gustu, przyzwyczajonej do klasyki, francuskiej krytyce. Zwłaszcza jeden z krytyków nie krył niesmaku. Louis Leroy wyśmiał dzieła młodych, nowatorskich artystów. Napisał artykuł do satyrycznego pisma "Charivari" , w którym wykorzystał zmieniony tytuł obrazu Moneta "impresja" by ośmieszyć malarzy. Nazwa przylgnęła na dobre do, nie zniechęcającej się, grupy artystów, a i oni zaakceptowali ją. Krytycy ciągle atakowali twórczość impresjonistów, ale mimo to kierunek cieszył się coraz większą popularnością. Nazwa wkrótce przestała kojarzyć się z czymś negatywnym

Grupa Batignolles - ciekawostki

Jeśli można mówić o miejscu narodzin impresjonizmu, z pewnością była to paryska dzielnica Batignolles. Wielu awangardowych artystów mieszkało tutaj, a w latach 60. W miejscowej Cafe Guerbois odbywały się ożywione dyskusje o nowoczesnej sztuce, którym zazwyczaj przewodził Manet. Stałymi bywalcami tej kawiarni byli popierający kontrowersyjne malarstwo Maneta krytycy i młodsi malarze, tacy jak Fantin-Latour, Degas czy Bazille (który był przyjacielem rodziny Maneta). Bazille przyprowadzał tam swoich kolegów z pracowni Glayre'a - Moneta, Renoira i Sisleya. Pojawiali się także Pissarro i Cezanne. Lecz w lipcu 1870 roku grupa Batignolles musiała się rozpaść, gdy Francja przystąpiła do wojny z Prusami. Manet i Degas wstąpili do Gwardii Narodowej, natomiast Monet, Sisley i Pissarro uciekli do Anglii. Renoir dostał przydział z dala od linii frontu. Bazille nie miał tego szczęścia: zginął na froncie w wieku 29 lat.

Początki kariery impresjonistów przypadły na czasy, gdy tylko oficjalny sukces na Salonie, oficjalnej dorocznej wystawie, był świadectwem kariery artystycznej. Salon popierał, wystawiał i nagradzał tylko nieskazitelnie wykończone, konwencjonalne obrazy o treści historycznej, religijnej lub mitologicznej. Zdarzały się wyjątki, ale impresjoniści, z ich szkicową techniką, zainteresowaniem współczesnymi widokami i subiektywnymi obrazkami z życia Paryża byli konsekwentnie odrzucani przez jury Salonu. Ostatecznie w 1874 roku 30 członków świeżo założonego Societe Anonyme des Artistes Peintres zbojkotowało Salon i zorganizowało własną, niezależną wystawę, znaną odtąd jako pierwsza wystawa impresjonistów (obyło się ich osiem).