Kształtownie granic polski po I wojnie światowej (granice zachodnie)

Zaraz po odzyskaniu niepodległości granice Polski nie były w żaden sposób prawnie uwarunkowane. Na ich przebiegiem miały rozrządzić plebiscyty i traktaty międzynarodowe, ale nie zawsze tak to wyglądało.

Uwarunkowanie ZACHODNIEJ granicy zaczęło się 19.X.1918 r. przez powołanie Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, która miała zarządzić o podziale Księstwa Cieszyńskiego wraz z jej czeskim odpowiednikiem Narodnim Vidorem. Niestety 23.I.1919 r. wojska czeskie zajęły K.Cieszyński, polakom udało się ich zatrzymać pod Skoczowem dzięki pomocy ludności cywilnej. 28.VI.1919 r. podpisano traktat Wersalski. Polska otrzymała większą część Wielkopolski i część Pomorza Gdańskiego, ze skrawkiem wybrzeża o dł.140 km. O przynależności Górnego Śląska, Warmii, Mazur i Powiśla miały zadebiutować plebiscyty. Gdańsk z okolicą uzyskał status Wolnego Miasta. Po podpisaniu traktatu na Śląsk przybyły wojska aliantów, które miały czuwać nad przebiegiem plebiscytu. W nocy z 19 na 20 sierpnia 1920 r. wybuchło II powstanie Śląskie. Powstańcom w krótkim czasie udało się zająć większość spornych obszarów. Ustąpili, gdy zrealizowano ich główny postulat. Rozwiązali Niemiecką policję bezpieczeństwa (SiPO). Plebiscyt przeprowadzono 20.III.1921 r., Niemcy wykorzystali zasady przyjęte przez aliantów i sprowadzili tam blisko 200 tys. osób, które się tam urodziły. Za polską opowiadało się 480 tys. natomiast za Niemcami 700 tys. W obawie, że cały Śląsk zostanie przyznany Niemcom w nocy z 2 na 3 maja zorganizowano III powstanie Śląskie dopiero po dwóch miesiącach walki doprowadzono do rozejmu. Polska uzyskała 1/3 spornych terenów, ale tych najbardziej uprzemysłowionych.

Tak zakończyło się kształtowanie granic z Czechami......