Pielęgnierstawo zawód czy powołanie?

Pielęgniarstwo jest pięknym lecz trudnym i bardzo odpowiedzialnym zawodem, w którym pielęgniarka spełnia swoje obowiązki wobec pacjenta i jego potrzeb medycznych,psychicznych, fizjologicznych oraz społecznych. Jest to jeden z nielicznych zawodów do którego trzeba mieć powołanie.

Pielęgniarka musi się wykazać dużą cierpliwością, serdecznością, chęcią i gotowością służenia w każdej chwili choremu. Ludzie cierpiący w chorobie i w obliczu śmierci, potrzebują obecności drugiej osoby która może zaspokoić potrzeby takich pacjentów. Służyć mu pomocą, umieć wysłuchać, wesprzeć, zrozumieć. Pielęgniarka niesie pomoc, pielęgnuje, uczestniczy w diagnozowaniu, leczeniu, prowadzi edukację w zakresie profilaktyki.
Pielęgniarka na pewno musi być również dobrze wyuczoną osobą do tego zawodu, musi być również osobą kompetentną, o wysokiej higienie osobistej. Pielęgniarka powinna mieć szacunek dla człowieka, cenić jego godność i respektować ludzkie prawo. Musi się liczyć również z odpowiedzialnością za pacjenta bo nie trudno o pomyłkę. Ważne jest też zapewnienie ruchu. Ogólna pomoc w rehabilitacji, pmóc w stawianiu kroków po długotrwałym przebywaniu w pozycji leżącej. Pomoc w przejściu na wózek inwalidzki, niekiedy pacjent prosi by pomóc mu wstać, czy przewrócić się na drugi bok. Tak więc praca pielęgniarki jest ciężka w wykonywaniu, wymaga od osoby sprawującej tą funkcję dużej siły fizycznej, psychicznej i mocnych nerwów.
W sensie powołania pielęgniarka musi być do oporu oddana drugiej osobie, musi wiedzieć co powiedzieć w danym momencie do chorego, wiedzieć jak go pocieszyć, umieć rozmawiać i porozumiewać się z chorym, gdyż człowiek z natury jest istotą społeczną i wchodzi w różne związki i zależności z innymi ludźmi. Niekiedy pacjent potrzebuje tylko dobrego słowa, czułości i dobrego serca ze strony pielęgniarki. Sympatia, zrozumienie, życzliwość to jedyne z nielicznych cech którymi pielęgniarka musi się ?posługiwać?. Pacjent musi mieć możliwość dzielenia się swoimi przeżyciami z kimś bliskim w tej sytuacji może to byś pielęgniarka. Zapewnia mu to zachowanie równowagi psychicznej. Każdy człowiek potrzebuje serdeczności, szczerości, szczególnie w momentach niepowodzeń życiowych. Liczy wtedy na pomoc moralną, na zrozumienie, współczucie, dobrą radę i troskę o niego. Pielęgniarka mus także dbać o zdrowie pacjenta w sposób sprzeczny z jego postępowaniem. Zabraniać mu wielu rzeczy czy czynności. Ludzie którzy chcą decydować o swoim postępowaniu stanowią chyba większość. Jeśli napotykają jakiekolwiek rodzaju przeszkody odczuwają to boleśnie i rozumieją to jako ograniczenie wolności. Najkorzystniejsza sytuacja ma miejsce gdy udaje się nakłonić go do zmiany decyzji. I jakie obowiązki musi spełnić także pielęgniarka.
Nie może to być zawód wykonywany rutynowo, ponieważ spotykamy się na ogół z człowiekiem i jego psychiką, każdy człowiek indywidualnie przeżywa swój proces chorobowy co rzutuje później na sam proces zdrowotny. To od pielęgniarki zależy czy pacjent i jego pobyt w szpitalu i powrót do zdrowia, będzie dobrym wspomnieniem czy też przykrym przeżyciem Otoczenie w którym przebywa jest bardzo ważnym elementem, pacjent nie może czuć się samotny.
We współczesnym świecie, przykładem służby pielęgniarskiej typowej dla początków pielęgniarstwa, była Matka Teresa z Kalkuty i jej podopieczne, których praca polegała na łagodzeniu cierpienia chorym i umierającym a nie ich leczeniu. W dzisiejszych czasach zadaniem służby zdrowia jest przede wszystkim wyleczenie pacjenta.
Jest to możliwe dzięki szybkiemu rozwojowi medycyny, dlatego ważne są umiejętności zawodowe. Są pielęgniarki takie, które zawód swój traktują jak każdy inny, ale są też takie które swój zawód kochają ,pracują z sercem i nie wstydzą się uniesień i bezstronności. Pielęgniarstwo to jeden z najtrudniejszych, najbardziej odpowiedzialny, ale również jeden z najpiękniejszych zawodów. To zawód wymagający odwagi, pogody ducha, radzenia sobie z przeciwnościami losu. Praca pielęgniarki polega na ciągłym towarzyszeniu człowiekowi w jego cierpieniu, w jego doli i nie doli, przy narodzinach i umieraniu. Nie jest to służba łatwa gdyż wiąże się z koniecznością przełamywania własnych słabości i nie chęci. Jest to zawód w którym szkolne umiejętności mieszają się z powołaniem a wiedze podręcznikowa z wielkim sercem, potrzeba niesienie pomocy, ulgi i miłości drugiemu człowiekowi. Pielęgniarka przez swoją obecność, łagodność i wyrozumiałość przy wykonywaniu czynności wymagającej wielkiej delikatności- pokrzepia, uspokaja, ofiarując choremu ciepło, nie jednokrotnie zastępuje rodzinę i ognisko domowe.

Można powiedzieć że zawód pielęgniarki jest zawodem do którego niewątpliwie trzeba czuć powołanie. Osoba bez powołania nie będzie w stanie wykonywać tego zawodu dobrze. Sam kontakt psychiczny z chorym pacjentem, czy choćby widok ciężko chorego mówi sam za siebie ?nasza praca nie jest łatwa, ale kiedy nam ciężko, pomyślmy, że w takiej sytuacji, w jakiej jest dany nam pod opiekę chory, może znaleźć się droga nam osoba, a nawet my,jaka opieka by nas wtedy satysfakcjonowała?
Ludzie którzy wiążą swoja przyszłość z zawodem pielęgniarki powinni dokonywać bardzo świadomie i racjonalnie takiego wyboru, gdyż jak już napisałam wiąże się on z dużą odpowiedzialnością za życie i zdrowie innych ludzi. Powinniśmy się dobrze zastanowić, czy mamy na tyle silną psychikę i odwagę aby móc dobrze wykonywać tak piękny zawód.