Szkoła epikurejska.

SZKOŁA EPIKUREJSKA Założyciel Epikur w 306 roku p.n.e. w Atenach, mieściła się w ogrodach Epikura. Przed wejściem widniał napis: " Gościu tutaj będzie ci dobrze, tutaj dobrem największym jest rozkosz." Zaginęła większość dzieł Epikura, zachował się tekst " Główne myśli Epikura " oraz 3 listy. Centralnym problemem Epikura było szczęście jednostki. Szczęście było dobrem najwyższym a celem było wyjaśnienie na czym szczęście polega i jak je osiągnąć. Epikur twierdził, że szczęście polega na doznawaniu jak największej przyjemności przez jak najdłuższy czas. Nieszczęście polega na doznawaniu cierpień Pogląd podobny głosił wcześniej Arystyp, którego uznaje się za twórcę hedonizmu. / Arystyp - największe dobro przyjemność zmysłowa/. Epikur twierdził, że tylko to jest dobre co uszczęśliwia człowieka, to co jest zgodne z jego naturą. Złem natomiast byłoby to co z naturą człowieka jest sprzeczne. Zgodna z naturą człowieka jest przyjemność, niezgodna przykrość. Epikur dzielił przyjemności na 2 grupy: -- negatywne: przy braku potrzeb; -- pozytywne: związane z zaspakajaniem potrzeb. Dla Epikura ważniejsze są przyjemności negatywne, bo tylko przy braku potrzeb człowiek jest wolny od cierpienia. Pozytywne są zależne od okoliczności zewnętrznych dla tego są zdane na niepewność. Przyjemności pozytywne: -- przyjemności cielesne; -- przyjemności duchowe. Wyższe są przyjemności duchowe. Istotą koncepcji etycznej Epikura było przekonanie, że do szczęścia wystarczy brak cierpienia, a więc szczęście nie był to stan pozytywnej przyjemności ale uczucie wolne od cierpień. Epikur twierdził, że w osiągnięciu szczęścia przeszkadzają człowiekowi 4 lęki: I lęk: przed bogiem; II lęk: przed śmiercią; III lęk: obawa cierpienia; IV lęk: obawa niemożliwości osiągnięcia szczęścia. I lęk: atomizm Epikura miał chronić przed tymi lękami; II lęk: śmierć najstraszliwsze zło nie dotyczy nas w ogóle, albowiem dopóki my jesteśmy nie ma śmierci, gdy zaś śmierć się zjawi wówczas nas już nie ma. III lęk: cierpienie, które jedynym złem łatwe jest do zniesienia, bo jeśli jest silne to nie jest długotrwałe, jeśli ciągnie się w czasie to jest słabe. IV lęk: szczęście łatwe do zdobycia jeśli człowiek żyje rozumnie, rozumnie zaś żyje ten kto żyje zgodnie z naturą /przyrodą/. Przywiązywał dużą wagę do przyjemności. Szkoła ta była szkołą długowieczną przetrwała do IV wieku n.e. Przedstawicielem rzymskiego epikureizmu był Tytus Lukrecjusz "O naturze."