Dlaczego romantyczny indywidualizm nie sprawdził się? Dokonaj porównania postaw Kordiana i Konrada - co jest przyczyną klęski Kordiana, a co Konrada?

Juliusz Słowacki i Adam Mickiewicz - dwaj czołowi przedstawiciele polskiego romantyzmu w swoich dziełach przedstawiają bohaterów, którzy, jako wielcy patrioci ubolewają nad losem uciśnionych rodaków.
Kordian i Konrad wykazują pewne podobieństwa. Obaj bohaterowie w swoich monologach prawią dużo o własnej wyjątkowości. Obaj są żądni władzy i to władzy bardzo potężnej, bo boskiej. Kordian pragnie ogromnej mocy, której będzie mógł użyć, by poprowadzić naród w stronę wyzwolenia z rąk okrutnego zaborcy. Polskę określa Winkelriedem narodów - porównuje ją do bohatera, który za sprawą swojego ofiarnego czynu daje możliwość zwycięstwa innym sprawiedliwym. Tym samym daje wyraz jej wielkiej misji i roli w dziejach Europy. Cel i powody, którymi sie kieruje są wyjątkowo wzniosłe. Postawa Kordiana godna jest pochwały i uwielbienia, zwłaszcza jego żywa chęć działania. Jednak, aby zostać przywódcą narodu i poprowadzić go do zwycięstwa, trzeba mieć władzę, potęgę, poparcie i środki. Lub moc boską: Kordian ponosi klęskę.
Podobne zamiary i cele ma Konrad. Oprócz tego, w swojej Wielkiej Improwizacji prowadzi polemikę z Bogiem, a nawet dopuszcza się bluźnierstwa, zarzucając Mu brak uczuć wobec człowieka. Oczywiście Konrad również przegrywa. Bóg pozostaje milczący na jego wołania, groźby i oskarżenia.
Adam Mickiewicz swojego bohatera osadza w celi więziennej. Konrad jest wielkim patriotą, lecz niestety jego działania i możliwości są, siłą rzeczy, w pewnym stopniu ograniczone. Kordian zaś, wyraźnie działa. Planuje zamach na cara, choćby miał tego dokonać własnoręcznie. W ostatniej chwili, jednak, konflikt pomiędzy obowiązkiem moralnym, a instynktem samozachowawczym nie pozwala mu dokonać egzekucji i oszołomiony własną niemocą - pada zemdlony.
Niewątpliwie obie postaci zasługują na wielki respekt i podziw ze względu na ich głęboki, szczery patriotyzm. Kierując się nim, starają się wyjaśnić przyczynę ogromnego cierpienia swojego narodu. Obaj poeci wyrażają w dziełach koncepcje mesjanizmu polskiego, zawarte jednak w innych hasłach, bo Mickiewicz na miejscu ?Winkelrieda? stawia ?Mesjasza?. Słowacki był przeciwnikiem prezentowanej przez Mickiewicza bierności i czekania na sprawiedliwość boską. Dlatego swojemu bohaterowi dał wole walki. Piękne jest poświęcenie i upór jednostki, ale jeszcze piękniejsze, gdy przynosi efekty. Należy organizować i mobilizować wszelkie siły, a nie zdawać się tylko na kapryśne szczęście.