Chciałabym przedstawić postać głównego bohatera epopei narodowej, Jacka Soplicę. Jest on średnio zamożnym szlachcicem i ojcem Tadeusza. Adam Mickiewicz przedstawia go, jako człowieka o wielu twarzach.
Najpierw poznajemy go jako młodego, przystojnego, dobrze zbudowanego szlachcica. Cieszy się on wielkim powodzeniem u kobiet. Zachwyca wszystkich swoja sprawnością fizyczną i sokolim okiem w strzelaniu. Jacek Soplica jest inteligentny, wykształcony, wrażliwy, impulsywny, porywczy, zuchwały. Kocha z wzajemnością Ewę, córkę Stolnika. Horeszko jednak manipuluje nim i udaje, że nie widzi ich miłości. Gdy Soplicy zostaje podana czarna polewka, dochodzi w nim do pierwszej przemiany.
Staje się zły, opętany chęcią zemsty. Popada w nałóg alkoholizmu. Czuję się upokorzony, samotny, opuszczony przez wszystkich. Opuszcza Litwę i żeni się z pierwszą napotkana kobietą. Soplica jest dla niej zły i opryskliwy. Jego zoną umiera z żalu, zostawiając mu syna ? Tadeusza.
Gdy Jacek wraca do Ojczyzny pełen gniewu i nienawiści. Podczas najazdu Moskali na zamek Horeszki znajduję się w okolicy. Gdy nad ranem, Stolnik wychodzi na ganek pełen dumy, Jacka porywa złość. Chwyta karabin żołnierza i wypala nie celując. Jego strzał okazuje się być śmiertelnym dla ojca Ewy.
Po zabójstwie Stolnika, Jacek bardzo cierpi. Zostaje okrzyknięty zdrajcą narodowym. W tym czasie dochodzi w nim do przemiany wewnętrznej.
Wyjeżdża za granicę, by odpokutować za swoje czyny w klasztorze i na polu bitwy. Wstępuje do zakonu i przybiera imię Robak.
Od tego czasu zachowanie Jacka ulega całkowitej zmianie. Zostaje emisariuszem przygotowującym powstanie na Litwie. Staje się człowiekiem pokornym, mądrym. Inaczej patrzy na świat. Stara się podporządkowywać swoje życia w służbie Ojczyźnie.
Dwukrotnie ratuje życie Hrabiemu, chcąc w ten sposób naprawić swoje błędy wyrządzone rodzinie Horeszków.
Analizując poszczególne etapy życia Jacka Soplicy, wiemy, że w swoim życiu wyrządził wiele zła. Źle zrobił zabijając Stolnika i zaniedbując swoją rodzinę, potrafił jednak przełamać swoją szlachecką dumę i przyznać się do popełnionych zbrodni. Każdy z nas popełnia w życiu błędy, ale nie każdy potrafi je naprawiać.