Powstanie Warszawskie - czy warto było je rozpoczynać? Moje refleksje na ten temat.

Powstanie Warszawskie trwało od 1 sierpnia 1944 roku do 2 października 1944 roku. było próbą wyzwolenia Warszawy spod władzy okupanta. Polacy nie byli dobrze przygotowani na to powstanie (brakowało przede wszystkim broni), liczyli jednak na pomoc, która miała nadejść w ciągu tygodnia, ze strony Rosjan. Pomoc jednak nie nadeszła, a powstanie zaplanowane na trzy dni, trwało dwa miesiące. Wpływ na podjęcie decyzji o rozpoczęciu Powstania Warszawskiego miało też to, że sądzono, iż opanowanie Warszawy przez Armię Krajową przed wkroczeniem oddziałów Armii Czerwonej umożliwi objęcie władzy przez Polaków, co uniemożliwiłoby Stalinowi narzucenie Polsce rządów komunistycznych. Powstanie jednak upadło. Podczas walk zginęło około 150 tysięcy osób, głównie ludzi młodych. Powstanie Warszawskie było jednym z najbardziej dramatycznych wydarzeń drugiej wojny światowej.

W tej pracy rozważać będę czy powstanie warszawskie musiało wybuchnąć i czy warto było je organizować. Nie są to pytania, na które można łatwo i jednoznacznie odpowiedzieć.
Nigdy nie walczyłam na żadnej wojnie (mam nadzieję, że nigdy nie będzie mi i innym to dane), nigdy nie maiłam w ręce nawet karabinu, więc może nie umiem w pełni zrozumieć tamtych ludzi, ale staram się i myślę, że dobrze się stał, że decyzja o rozpoczęciu Powstania Warszawskiego została podjęta.

Historyczne znaczenie powstania lepiej jest widać dziś z perspektywy czasu. Są jednak ludzie, którzy twierdzą, że Powstanie Warszawskie nie powinno mieć w ogóle miejsca. Jednak nie wiemy czy gdyby Powstanie Warszawskie nie wybuchło, to czy teraz cieszylibyśmy się wolnością. Chęć ratowania ojczyzny zmuszała ludzi do podjęcia takiej właśnie decyzji. Zapewne nie była ona łatwa, ale nie można było tkwić w martwym punkcie i czekać na dalszy, nie koniecznie korzystny dla Warszawy rozwój wydarzeń, zwłaszcza, że Armia Czerwona obiecywała swą pomoc. Johann Herder (1744-1803)- pisarz i filozof powiedział: MUSIMY CHCIEĆ, MUSIMY DO CZEGOŚ DĄŻYĆ, CHOCIAŻ NIGDY NIE UJRZYMY DOJRZAŁEGO OWOCU NASZYCH TRUDÓW ANI NIE DOWIEMY SIĘ Z CAŁYCH NASZYCH DZIEJÓW O REZULTACIE LUDZKICH DĄŻEŃ. Czyż nie jest prawdą, że ci ludzie chcieli i dążyli do wyznaczonego sobie celu: wolnej Warszawy, wolnej Polski i Polaków Niestety nie było im dane przekonać się czy to, co zrobili przyniosło jakiś pozytywny skutek. Mimo, że Powstanie Warszawskie upadło wierzę, że to m.in. dzięki temu zrywowi dziś jesteśmy wolni od władzy okupanta.
W Powstaniu Warszawskim zginęło wielu ludzi: żołnierzy i cywilów, młodych i starych, kobiet i mężczyzn. Pomimo upływu 64 lat od tamtych sierpniowych dni wielu ludzi w dalszym ciągu zadaje sobie pytanie: Czy naprawdę musiało wtedy zginąć tak wielu ludzi Widocznie tak musiało być, widocznie to właśnie było potrzebne do odzyskania wolności. Horacy (65 p.n.e.- 8 p.n.e.)- jeden z najwybitniejszych poetów rzymskich powiedział: SŁODKO I ZASZCZYTNIE JEST UMRZEĆ ZA OJCZYZNĘ DUKE DECORUM EST PRO PARTIA MORI. Ci ludzie nie zginęli bez powodu, poświęcili swoje Zycie by nam- przyszłym pokoleniom- żyło się lepiej- w wolnej Polsce.

Myślę, że mieszkańcy ówczesnej Warszawy nie mieli innego wyjścia jak tylko Zorganizować powstanie. Nie mogli przecież siedzieć bezradnie zwłaszcza, że Rosjanie obiecywali, że pomoc z ich strony nadejdzie w przeciągu tygodnia. Gdyby ludzie żyjący wtedy w Warszawie nie zrobiliby nic w kierunku ratowania swojego miasta, mieliby poczucie, że nic nie próbowali zdziałać. Mieszkańcy Warszawy ratując stolicę chcieli obronić też Polskę przed rządami Hitlera. Gdyby wtedy nie podjęto decyzji o rozpoczęciu powstania to kto wie jakby dziś wyglądało życie w stolicy Polski. Molier (1622-1673)- pisarz, powiedział kiedyś: JESTEŚMY ODPOWIEDZIALNI ZA TO CO ROBIMY, ALE TAKŻE ZA TO, CZEGO NIE ROBIMY. Te słowa doskonale odzwierciedlają sytuację w jakiej znaleźli się mieszkańcy Warszawy- miasta pod rządami okupanta. To oni mieliby wyrzuty sumienia, że nie próbowali ratować swojego miasta. Sądzę, że ludzie, którzy przeżyli powstanie mogą być dumni ze swoich czynów i z siebie.
Nie złamie wolnych żadna klęska,
Nie strwoży śmiałych żaden trud-
Pójdziemy razem do zwycięstwa,
Gdy ramię w ramię stanie lud.

Stanisław Ryszard Dobrowolski Warszawskie dzieci.
Ta piosenka pokazuje nam, że tylko razem można zdziałać wiele. W tych trudnych, zarówno dla Warszawy jak i dla Polski, momentach ludzie umieli zjednoczyć się ze sobą i wspólnie walczyć o to co najważniejsze- o wolność. To powstanie upadło, ale pokazało jak zjednoczeni ze sobą są Polacy, chociaż na pozór mogłoby wydawać się inaczej.

Należy też wspomnieć, że Powstanie Warszawskie nie upadło dlatego, że Polacy nie mieli już ochoty do walki, przyczyną było to, że brakowało wszystkiego- broni, wody, lekarstw i żywności. Przyczyną upadku Powstania Warszawskiego było tez to, że ZSRR nie przyszedł Polakom z pomocą gdyż miał w tym swój cel: upadek powstania mógł osłabić (i tak rzeczywiście się stało) ruch oporu w Polsce. Właśnie dlatego Armia Czerwona nie pomogła walczącej Warszawie. Rosjanie utrudniali nawet niesienie pomocy dla Polaków przez zachodnich sojuszników, m.in. nie zezwalali na lądowanie brytyjskich samolotów na radzieckich lotniskach.

Gdy wybucha wojna bądź powstanie ginie wielu ludzi, są to najczęściej ludzie młodzi. To właśnie oni walczą o wolność i to właśnie oni ponoszą największe ofiary. Dzięki Powstaniu Warszawskiemu w naszej historii przybyło wiele, często bezimiennych postaci, które warto jest naśladować. To od nich- często niewiele starszych od nas ludzi - powinniśmy uczyć się patriotyzmu, to oni pokazali, że nie trzeba wstydzić się własnej ojczyzny. Nie chodzi mi tu o to, że musimy iść na wojnę, nasz patriotyzm powinien przejawiać się w codziennym życiu. Powstanie Warszawskie pokazało, że Polacy są narodem odważnym i gotowym do walki w słusznej sprawie. Po raz kolejny udowodnili, że los naszej ojczyzny nie jest nam obojętny.

Sądzę, iż przedstawione powyżej argumenty potwierdzają, że warto było rozpoczynać Powstanie Warszawskie. Dzięki tamtym ludziom została zapisana kolejna już karta w naszej pięknej, chociaż tragicznej, historii. Myślę, że gdyby coś takiego miało miejsce dziś, również znaleźliby się ludzie, tacy jak powstańcy, którzy gotowi byliby walczyć o dobro własnej ojczyzny. Dzięki takim narodowym zrywom jak tamten- sierpniowy- my- Polacy możemy być dumni z naszej historii i z naszych przodków.