Konwencja o prawach dziecka

Konwencja o prawach dziecka - międzynarodowa konwencja przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 20 listopada 1989. Jest to dokument obowiązujący w niemal wszystkich państwach świata (z wyjątkiem m.in. USA). Polska ratyfikowała Konwencję 7 lipca 1991. W Konwencji o Prawach Dziecka zostały spisane wszystkie prawa dziecka.

Prawa i wolności osobiste
-prawo do życia i rozwoju,
-prawo do tożsamości i identyczności (nazwisko, imię, obywatelstwo, wiedza o własnym
pochodzeniu, prawo do wolności, godności, szacunku, nietykalności osobistej),
-prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania,
-prawo do wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach dziecka dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym,
-prawo do wychowywania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi,
-prawo do wolności od przemocy fizycznej lub psychicznej
prawo nie rekrutowania do wojska poniżej 15 roku życia.

Prawa socjalne
-prawo do odpowiedniego standardu życia,
-prawo do ochrony zdrowia,
-prawo do zabezpieczenia socjalnego,
-prawo do wypoczynku i czasu wolnego.

Prawa kulturalne
-prawo do nauki (bezpłatnej i obowiązkowej w zakresie szkoły podstawowej),
-prawo do korzystania z dóbr kultury,
-prawo do informacji,
-prawo do znajomości swoich praw,

Prawa polityczne
Konwencja ustanawia status dziecka oparty na następujących założeniach:
-dziecko jest samodzielnym podmiotem, ale ze względu na swoją niedojrzałość psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej,
-dziecko jako istota ludzka wymaga poszanowania jego tożsamości, godności i prywatności,
-rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka,
Katalog sformułowano kierując się następującymi zasadami:
-zasadą dobra dziecka,
-zasadą równości,

Katalog ten obejmuje prawa cywilne, socjalne, kulturalne, polityczne i z założenia w niewielkim zakresie uwzględnia prawa ekonomiczne (dziecko powinno się uczyć, a nie pracować).