Sobór w Konstancji.

O soborach dotyczących kryzysu kościoła w średniowieczu.

I zwołany sobór w sprawie ustalenia papieża: 1409r. - sobór w Pizie. Papieżem został Aleksander V. Nie został on jednak zaakceptowany przez dwóch bijących się o władzę papieży z poprzednich konklaw: Urbana VI i Klemensa VII.

Zwołano więc kolejny sobór. 1418-1420r - sobór w KONSTANCJI. Kardynałowie ustanowili papieżem Marcina V i znieśli pozostałych,

Kryzys Kościoła doprowadził do podziału społeczeństwa na KONCYLIARYSTÓW uważających za zwierzchnią władzę kościelną sobór i KURIALISTÓW, dla których rządy papieża były niepodważalne.

Wykształciły się także grupy MISTYKÓW i biczowników, którzy wymierzali sobie liczne kary cielesne i pogrążali się w modlitwie oraz HERETYKÓW, którzy mieli własne poglądy na religię.

Jednym z nich był John Wiklef - angielski teolog, który uważał, że jedynym głosem Boga jest pismo święte. Skrytykował także bogactwo papiestwa i duchowieństwa, bowiem Chrystus był ubogi.

Jan Hus - czeski kaznodzieja i wykładowca na uniwersytecie w Pradze głosił podobne poglądy. Uważał, że Kościół jest zbędny w kontakcie z Bogiem, Msze Św. powinny być odprawiane w językach narodowych oraz nie uznawał władzy papieża. Został wezwany na sobór w Konstancji gdzie uznano go za heretyka i spalono na stosie w 1415r.

na podstawie podręcznika Historia Średniowiecze kl. 1, cz.2 Autorzy: M. Kamiński, G. Pańko, R. Śniegocki