Charakterystyka Zenka Wójcika z lektury "Ten Obcy"

Zenek Wójcik to główny bohater książki I. Jurgielewiczowej pt. "Ten obcy". Mieszkał we Wrocławiu z ojcem, jego matka nie żyła. Zdecydował się ucieczkę z domu, gdyż jego ojciec pił i nie żywił wobec syna żadnych cieplejszych uczuć, odrzucał go. Stało się to przyczyną tragedii chłopca - opuszczenia domu i samotnej wędrówki w poszukiwaniu wuja.

Zenek zawsze był odważny, czego dowodził poprzez codzienne postępowanie. Umiał też zdobyć się na czyn wręcz bohaterski, ratując dziecko. Odwadze towarzyszyła samodzielność i zaradność.

Zenek był chłopcem wysokim, sprawnym fizycznie, niezmiennie imponował rówieśnikom. Miał 16 lat.

Bohater powieści był skryty, zdecydowanie małomówny, nieufny wobec ludzi, nawet dla najbliższych przyjaciół bywał opryskliwy. Jednak stanowiło to tylko pewien rodzaj maski - nie chciał przed nikim odkrywać swojego nieszczęścia, jakby wstydził się tego, co zaszło między ojcem a nim. Pod maską skrywał się chłopiec wrażliwy, zdolny do wyższych uczuć, tęskniący za rodzinnym szczęściem, ambitny, pracowity, wręcz uparty.

Samotność przyczyniła się nie tylko do samodzielności, ale również do tego, że chłopak przyjmował pozę dorosłego, twardego mężczyzny. Z pewnością negatywne cechy Zenka rozwinęły się za sprawą jego ojca, braku miłości i rodzicielskiej opieki.