Planeta – ciało niebieskie, krążąca wokół gwiazdy. Nie świecą własnym światłem, lecz odbijają światło słoneczne
Planety typu ziemskiego:
Merkury, Wenus, Ziemia, Mars
Są to cztery niezbyt wielkie planety znajdujące się najbliżej Słońca, są zbudowane ze skały i otoczone rzadszą lub gęstszą powłoką gazową atmosferą (jedynie wokół Ziemi występuje atmosfera zawierająca tlen). Planety z tej grupy mają najwięcej po dwie satelity.
Planety typu jowiszowego (olbrzymy):
Jowisz, Saturn, Uran, Neptun
Można je porównać do miniaturek Układu Słonecznego, ponieważ krąży wokół nich po kilka lub kilkanaście satelitów. Planety te otaczają pierścienie zbudowane z krążących wokół nich brył lodu najwyraźniejsze są wokół Saturna. Nie mają atmosfery, są najdalszymi planetami w Układzie Słonecznym oprócz Plutona. Są one kulami gazowymi.
Galaktyka –olbrzymie skupisko gwiazd i planet np. Droga Mleczna, która jest częścią naszego Układu Słonecznego.
Gwiazda – ciało niebieskie świecące własnym światłem, np. Słońce. Źródłem światła gwiazdy zachodzącej w niej wnętrzu procesy, zwane jądrowymi, których efektem jest między innymi uwalnianie olbrzymich ilości energii przeważnie w postaci ciepła i światła.
Gwiazdozbiory – inaczej konstelacje – jest to skupisko gwiazd, łączące się w grupy którymi nadano nazwy np. Herkules, Mały Wóz, Pegaz, Pies.
Kometa – nieduże ciało niebieskie zbudowane m.in. z lodu. W czasie zbliżania się komety do Słońca powstaje charakterystyczny gazowy warkocz skierowany w przeciwną stronę.
Orbita – to tor po którym porusz się dane ciało niebieskie wokół Słońca. Orbity mają kształt elipsy.
Satelita – mniejsze ciało niebieskie krążące wokół większego ciało np. satelitą Ziemi jest księżyc.
Założenia teorii heliocentrycznej Kopernika – ziemia obraca się wokół własnej osi; ziemia wraz z innymi planetami okrąża Słońce.
Magnesy posiadają własności elektryczne a przez to zdolności do przyciągania innych magnesów. Każdy magnes posiada dwa bieguny N i S. Wokół magnesów występuje pole magnetyczne mają kształt linii wybiegające z bieguna N do S. Dwa bieguny N i S przyciągają się a N i N, S i S odpychają się. Biegun N jest zaznaczony kolorem niebieskim a biegun S czerwonym.
Oddziaływanie grawitacji – przyciąganie się wszystkich ciał we wszechświecie.
Pole grawitacji – przestrzeń, w której na umieszczone w niej ciała działają siły grawitacji
Siła grawitacji ziemskiej – ziemia przyciąga do siebie ciało np. rzucają ołówek spadnie na ziemie.
Siły grawitacji zależ od masy oddziałujących ciał i odległości między nimi. Im większa masa tym oddziaływanie silniejsze. Natomiast wraz ze zrostem odległość między nimi siła grawitacji maleje
Ciężar – to siła z jaką Ziemia lub inne ciało niebieskie przyciąga to ciało, zależy od warunków pomiarów. Jednostką siły jest 1 Niuton.
Masa – to miara materii czyli ilość substancji jaką zawiera dane ciało, masa nie zmienia się w zależności gdzie się znajduje. Do mierzenia masy służy przyrząd siłomierz (dynamometr)
Ładunki elektryczne :
- dodatnie
- ujemne
każdy przedmiot posiada ładunki elektryczne, które mogą być dodatnie i ujemne, jest ich w każdym miejscu tyle samo.
Osi Ziemi jest stale odwrócona w kierunku gwiazdy Polarnej.
Układ planetarny – to poruszanie się planet wokół gwiazdy.
Położenie geograficzne:
Zwrotniki Raka i Koziorożca: 23,5o
Koła podbiegunowe pn. i pd.: 66,5o
Bieguny N i S: 90 o
Równik: 0 o
Cechy południków
- biegną w kierunku północ - południe
- mają kształt półokręgów
- każdy ma długość 20004,5 km
- zbiegają się na biegunach
- są takiej samej długości
Cechy równików
- biegną w kierunku wschód – zachód
- mają kształt okręgów
- najdłuższy w nich to równik 40076 km
- przecinają południki pod kantem prosty
- równoleżniki są równoległe do ciebie
- zmniejszają się w zależności do biegunów