Pociąg do historii

19 kwietnia 2008 roku na Bolesławiecki dworzec zawitał ?Pociąg do historii?. Wystawa została zorganizowana przez Ośrodek ?Pamięć i Przyszłość? we Wrocławiu. Tego samego dnia około godziny 16.00 postanowiłem się tam wybrać. Bilet kosztował symboliczną złotówkę. Gdy minąłem kasę moim oczom ukazał się szereg wagonów doczepionych do starej lokomotywy. Byłem nieco zaskoczony tym widokiem, ale bardzo spodobał mi się pomysł ulokowania wystawy w takim ciekawym miejscu.

W pierwszym wagonie znajdowała się wystawa o II wojnie światowej. Znajdowały się tam informacje o pakcie Ribbentrop-Mołotow, okupacji niemieckiej i radzieckiej, losach Polski podczas wojny oraz Polskim Państwie Podziemnym. Opisy wydarzeń były udokumentowane zdjęciami, starymi dokumentami i relacjami świadków. Wystawa w drugim wagonie poświęcona była wydarzeniom lat powojennych między 1945, a 1956 rokiem mówiła o nowym życiu na nowych terenach czyli w Polsce pod wpływami Związku Radzieckiego. Poruszone były takie tematy jak sytuacja na ziemiach zachodnich i północnych po zakończeniu wojny, akcja ?Wisła?, los ludności polskiej, lwowskie tradycje, władza komunistyczna, odbudowa Warszawy oraz stalinowski terror. Wagon trzeci nosił nazwę ?Odbudowa?. Tablice wewnątrz pociągu zawierały informacje o odbudowie ziem zachodnich i północnych, polityce i propagandzie władz komunistycznych, rozwoju kulturalnym i naukowym, i wydarzeniach po grudniu 1970 roku. W tym wagonie można było obejrzeć stare zdjęcia ratusza i rynku bolesławieckiego. Kolejny czyli czwarty wagon nazwany był ?Ziemie niepokorne?. Dla mnie był bardzo ciekawy bo mówił o wydarzeniach dzięki którym urodziłem się w pełni demokratycznej Polsce. Znalazły się tam informacje o NSZZ ?Solidarność?, Stanie Wojennym na Dolnym Śląsku , formach walki z komunizmem, działaniom ku niepodległości. Znajdujemy tam informację o tym iż w Bolesławcu wybuchały protesty społeczne przeciwko władzy komunistycznej. Ostatni wagon nosił nazwę ?Ku przyszłości? i zwierał informacje o ziemiach samorządowych i ich rozwoju gospodarczym i turystycznym, o losie wojsk radzieckich od końca wojny do odzyskania niepodległości przez Polskę, o Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym zorganizowanym we Wrocławiu, oraz o powodzi z 1997 roku. Na tym wagonie kończy się wystawa. Całe zwiedzanie pociągu zajęło mi ponad dwie godziny.

Wystawa bardzo mi się podobała była pouczająca i ciekawa. Polecam ją wszystkim którzy chcą bliżej poznać historie Dolnego Śląska i Polski.