Ekologia

Ekologia to nauka badająca wzajemne zależności między organizmami oraz pomiędzy organizmami a ich środowiskiem.

Ochrona środowiska obejmuje działania zmierzające do zachowania równowagi biologicznej lub do jej przywrócenia.

Gatunek to grupa osobników podobnych do sibie, spokrewnionych, mających wspólne pochodzenie i mogących w warunkach naturalnych wydawać na świat płodne potomstwo.

Podwójne nazewnictwo wprowadził Karol Linneusz, np: HOMO ( człowiek- nazwa rodzajowa) SAPIENS ( rozumny- nazwa gatunkowa).

Królestwa:
zwierzęta,
rośliny,
grzyby,
prostista ( pantofelki, pierwotniaki),
prokariota ( bakterie, sinice, bezjądrowe organizmy)
wirusy nietworzące królestwa.

Siedlisko- swojego rodzaju adres, specyficzne miejsce życia.

Nisza ekologiczna- określana mianem ?zawodu? organizmu, sa to wszystkie wymagania, potrzeby życiowe danego organizmu.

Środowisko to zespół czynników biotycznych (ożywionych) i abiotycznych (nieożywionych) wpływających na życie organizmów.

Czynniki biotyczne:
konkurencja między organizmami, pasożytnictwo,
drapieżnictwo.

Czynniki abiotyczne:
np. temperatura,
wilgotność,
kwasowość gleby i wody,
zasolenie wody.

Czynniki ograniczające- czynniki, które wywierają niekorzystny wpływ na organizmy.

Prawo minimum Liebiga, powstałe w XIX w. mówi, że wzrost roślin zależy od ilości tego składnika pokarmowego, który jest dostępny dla nich w ilości minimalnej w stosunku do zapotrzebowania rośliny.

Prawo tolerancji Shelforda- powstało w XXw, mówi, że niekorzystny dla organizmu jest nie tylko niedobór, ale też nadmiar jakiegos czynnika.

Tolerancja ekologiczna to zdolność przystosowania się do zmian danego czynnika.

Zakres tolerancji- zakres zmienności czynnika, w którego obrębie organizm może żyć.

Stenobionty- organizmy, które mają wąski zakres tolerancji, ich zdolności przystosowawcze są małe, a zasięg występowania ograniczony, np. większość małp, ryba kergulena, palmy.

Eurybionty to organizmy o szerokim zakresie tolerancji, o dużym zasięgu występowania, łatwo przystosowują się do zmian czynników środowiskowych, np. wróbel, płetwal, trzcina, paproć orlica, orka.

Gatunki wskaźnikowe (biowskaźniki, bioindykatory) to gatunki o bardzo wąskim zakresie tolerancji wobec jakiegoś czynnika środowiskowego, np wypławek biały, porosty, rak amerykański, larwa chruścika, kiełże.