Czy średniowieczny wzorzec osobowy władcy miałby szansę realizacji wśród współcześnie rządzących?

Liceum Ogólnokształcące Zaoczne ?Cosinus? ? ul. Wici 16

Praca semestralna z języka polskiego

Imię i nazwisko: Norbert Marcinkiewicz semestr : I z

Czy średniowieczny wzorzec osobowy władcy miałby szansę realizacji wśród współcześnie rządzących?

Czy jest to możliwe w obecnych czasach, gdzie politycy (oczywiście są chlubne wyjątki) patrzą tylko na swoje dobro, ewentualnie na dobro swoich kompanów z partii? Należałoby porównać wzorce osobowe władcy średniowiecznego ze statystycznym politykiem naszych czasów, co niniejszym spróbuję uczynić.
Posiłkując się ?Pieśnią o Rolandzie? (w przekładzie Tadeusza Boya?Żeleńskiego), klasycznym przykładzie chansons de geste opiewającym dzielnych rycerzy i mądrego władcę Francji, Karola Wielkiego, określę postać idealnego władcy z czasów średniowiecznych, oraz opiszę współczesnych na podstawie własnych obserwacji z życia codziennego.

Charakteryzując króla a właściwie cesarza Karola Wielkiego należy użyć słów wzniosłych, wręcz uroczystych.
Stu, a może dwustuletni cesarz jest wzorem chrześcijańskiego władcy, który stoi nie tylko na czele państwa Franków, strzeże on porządku chrześcijańskiego świata. Jest rycerzem wiary chrześcijańskiej. Autor poematu podkreśla dostojeństwo ? Ciało ma szlachetne, dzielne i postawne; twarz jasną i spokojną. (CCXXVI) ?
i rozwagę cesarza, który przed powzięciem decyzji
o naturze strategicznej zasięga rady swoich rycerzy i oddaje się pobożnym rozmyślaniom. Karol Wielki jest przecież władcą mądrym
i roztropnym. Wobec swojego znamienitego rycerstwa ? jako ich suweren ? żywi uczucia ojcowskie, jest wrażliwy na ich znój walki, na ich niedostatki. Okazuje wzruszenie i współczucie, kiedy w jednej
z ostatnich scen utworu pod pręgierzem niepomyślnych wieści umiera nagle narzeczona Rolanda ? Oda. Roni łzy, kiedy do nierównej walki staje jego siostrzeniec (a być może i syn?)? Roland. Postać cesarza Karola łączy w sobie majestat i dumę władcy
z zacnością i wrażliwością doświadczonego przez los mędrca. Częstokroć twórca wskazuje na znaki Opatrzności otaczającej cesarza ? św. Gabriel pojawia się w snach Karola i zleca mu misje
w obronie wyznania chrześcijańskiego, jest nie tylko władcą Franków, ale obrońcą całego chrześcijańskiego świata ? ?Chrześcijanie wzywają cię tam i wołają!?( ...) Cesarz rad by nie iść: ?Boże ? powiada ? ileż męki w mym życiu!? (CCXCI). Cytat ten ukazuje jednocześnie cierpienie władcy, na które on chętnie się godzi w imię obrony wiary.
Podsumowując cechy Karola Wielkiego jako ideału władcy średniowiecznego można o nim powiedzieć, że:
? jest dzielnym wojownikiem,
? jest doskonałym strategiem
? jest obrońcą chrześcijaństwa,
? jest bezgranicznie oddany ojczyźnie,
? jest gorąco wierzący w Boga,
? jest namiestnikiem boskim, jego władza pochodzi od Boga,
? jest sprawiedliwym i roztropnym władcą, dbającym o swoich wasali i poddanych.
? jest władcą doceniającym wierność poddanych.
Który z współczesnych władców (a raczej rządzących światem) spełnia jego cechy? Wydaje się, że nikt, ale należy dostrzec kilku władców, polityków (niestety ? jest ich niewielu), którzy spełniają choć jedną z cech Karola Wielkiego.
Popatrzmy na naszego Wielkiego Rodaka ? Jana Pawła II, boskiego namiestnika dla chrześcijan, ale nie wszystkich,
bo tylko dla katolików. Jest obrońcą wiary i pokoju na świecie, jest również ?drugi po Bogu? ? używając terminologii marynistycznej, wzbudza respekt u wiernych, jest pobożny.
Inni monarchowie też spełniają niektóre cechy Karola: troszczą się o poddanych, wzbudzają szacunek, są oddani ojczyźnie i poddanym i niekiedy są sprawiedliwi i roztropni.
Wśród polityków z różnych krajów, różnych opcji rzadko można spotkać osobę spełniającą cechy idealnego średniowiecznego władcy. A to trafiają się tyrani i despoci
w stylu Łukaszenki lub Saddama, albo osoby działające tylko na własną korzyść lub pod ?publiczkę? jakich nie brakuje
w naszym parlamencie.


Na zakończenie nasuwa mi się wniosek, parafrazując słowa: (oddam) konia za królestwo, oczywiście bez ucisku feudalnego, bez pańszczyzny, bez wojen, terroryzmu, nędzy
i głodu, ale niestety jest to utopia.
Odpowiadając na tytułowe pytanie: czy średniowieczny wzorzec osobowy władcy miałby szansę realizacji wśród współcześnie rządzących? Odpowiedź umotywowałem wcześniej, opisując znane mi postacie rządzące światem
i naszym krajem ? trochę ?tak? i więcej ?nie?, ale zapomniałbym o puencie:
Obecnie Forsa rządzi światem, a tej pani daleko
do ideałów średniowiecznego władcy.