Napoleon Bonaparte – grabarz czy kontynuator idei rewolucji francuskiej?

Aby móc odpowiedzieć na pytanie trzeba zapoznać się z owymi ideałami rewolucji.
Rewolucja została wywołana przez stan trzeci. Początek datuje się na zburzenie Bastylii czyli 14 lipca 1789 a zakończenie na 1799 roku, czyli moment wprowadzenia republiki do kraju.
Głównymi ideami były ?równość, wolność, braterstwo?. Stan trzeci pragnął większego dostępu do polityki, nauki. Wykazywał chęć rozwoju.
A Napoleon? Człowiek niezwykle mądry i utalentowany. Posiadał niesamowitą umiejętność manipulacji i wykorzystywania dogodnych momentów do przejęcia władzy. Był wyjątkowo sprytny. Lecz mimo, że nazywał się dzieckiem rewolucji w kolejnych latach ? latach konsulatu i cesarstwa (1799-1815) okazał się prawdziwym despotą, który stwarzał tylko pozory istnienia republiki. Jego rządy porównać można nawet z autorytaryzmem ponieważ władzę wykonawczą w pełni posiadał tylko on. W związku z tym chciałabym przedstawić kilka dowodów na to, że Napoleon był zwykłym grabarzem i despotą.

Z powodu niezadowolenia z rządów dyrektoriatu ustalonego po konstytucji z 1795, wzrostu znaczenia wojska i próby spisków rojalistów doszło do zamachu 18 brumaire'a (9 XI 1799), w wyniku którego rządy objął generał Napoleon, ogłaszając się tym samym pierwszym konsulem. Władzę sprawowało trzech konsuli. Oczywiście tylko na pozór, gdyż wszystkie zarządzenia wydawał sam Napoleon jak i obsadzał urzędy, najczęściej swoimi ludźmi. Natomiast osoby, które były dla niego niewygodne zostawały szybko usuwane ze wyższych stanowisk, które miały jakikolwiek wpływ na politykę kraju. Konsula otaczali najbardziej wpływowi i bogaci ludzie w kraju, co doprowadziło do wprowadzenia pewnego rodzaju cenzusu majątkowego, gdyż człowiek bez pieniędzy uważany był za nic nie wartego chłopa, natomiast im więcej pieniędzy tym większe wpływy i znajomości. Napoleon był sprytnym człowiekiem w związku z tym wiedział jak wykorzystać możliwości swoich ?przyjaciół?.

Kolejnym powodem, dla którego uważam Napoleona za grabarza idei i głównego przesłania rewolucji jest objęcie przez niego urzędu dożywotniego konsula w 1802 roku. Dwa lata później czyli w 1804 zniesiono urzędy konsulów a Francję przekształcono w monarchię republikańską, a co za tym idzie Napoleon stał się cesarzem Francuzów. Nastąpił rozwój konstytucji z 1799 roku. Wszystko zostało podane plebiscytowi aby stworzyć ładną republikańską otoczkę. Jednak Napoleon nie zważając na głos ludu zatwierdził już nielegalnie cały akt 25 grudnia 1799 roku.

Powoli system polityczny powracał do dawnego stanu, utrzymując jednak wszystkich w zapewnieniu, że Francja jest prawdziwym, poważnym republikańskim krajem. W 1808 roku najważniejszą grupą społeczną znów stałą się arystokracja, która tak jak kiedyś nie podlegała podatkom i wszelkim obowiązkom. Napoleon, który niegdyś zarzekał się, że jest wielkim zwolennikiem rewolucji w tym momencie oparł swoją władzę na najzamożniejszych. Dowodzi to iż sławetne hasło ?równość, wolność, braterstwo? nie miało już teraz praktycznie żadnego znaczenia. Stan trzeci został sprytnie wykorzystany do umocnienia władzy najbogatszych.
Cesarz miał również duży wpływ na to co zachodziło w obrębie stanu trzeciego. Wspierał większe manufaktury, likwidując jednocześnie te mniejsze, które miały mały obrót nic nie znaczący dla gospodarki państwa. Nałożył kontrole na robotników. Równość, wolność, braterstwo i przede wszystkim zaufanie do najbliższych osób zaczęło zanikać.

Podsumowując chciałabym raz jeszcze powtórzyć jak wiele czynników wskazuje na to iż Napoleon był zwykłym despotą przy czym człowiekiem mądrym i potrafiącym poradzić sobie z każdym. Szybka oligarchizacja, wprowadzenie cenzusu. Mimo tego, że jego życie zakończyło się w dosyć brutalny sposób Napoleon Bonaparte do dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych wodzów z powodu jego talentów strategicznych. Prowadzone przez Napoleona wojny i bitwy dowiodły, że jest doskonałym taktykiem wojskowym.


BIBLIOGRAFIA:

? G. Lefebrve, Ch. H. Pouthas, M. Baumont, Historia Francji, Warszawa 1969;
? J. Baszkiewicz, Historia Francji, Wrocław 1978;
? http://www.napoleon.gery.pl
? Napoleon Bonaparte A. Z. Manfred