Analiza i interpretacja porównawcza fragmentu dwóch tekstów, tj. „Hamleta” Williama Szekspira i piosenki „Dylematy” z repertuaru Elektrycznych Gitar. Zajmij się także cechami językowymi, stylistycznymi, gatunkowymi

W życiu każdego z nas przychodzi pewien moment, gdy musimy wybrać pomiędzy jedną rzeczą a drugą. Zadajemy sobie wtedy wiele pytań, poszukując najlepszego wyjścia z sytuacji. Podobna sytuacja ma miejsce w ?Hamlecie? Williama Szekspira oraz piosence ?Dylematy? autorstwa Elektrycznych Gitar.
Oba teksty, mimo, iż pochodzą z rożnych epok (?Hamlet? został napisany w 1601 roku, natomiast ?Dylematy? jest to utwór współczesny, pochodzi z 1993 roku), dotyczą tej samej kwestii, a mianowicie rozterek, które w naszym życiu zawsze były i będą. Domeną każdego człowieka jest indywidualność przeżywania i odczuwania, niezależna od epoki, w której przyszło mu żyć.
?Hamlet? jest to tragedia, należąca do dramatu, natomiast ?Dylematy? to piosenka, czyli gatunek liryczny. W przypadku dzieła Szekspira mamy do czynienia z liryką roli, gdzie podmiot nie może być utożsamiany z autorem. Drugi z porównywanych utworów można zaliczyć do rodzaju liryki osobistej. We fragmencie ?Hamleta? zawarte jest bardzo ważne pytanie egzystencjalne, zastanowienie nad istotą ludzkiego życia, oraz przemyślenia nadawcy z nim związane, przepełnione powagą, smutkiem i wahaniem. ?Dylematy?, mimo, iż tytuł utworu mógłby wskazywać na zadumę nad poważnymi kwestiami - mają charakter żartobliwy, luźny styl i są napisane w języku potocznym.
Obydwa utwory spełniają funkcję ekspresywną, najważniejsze są w nich uczucia nadawcy, odbiorcą natomiast może być każdy z nas. Są przykładem liryki bezpośredniej,a ze względu na tematykę zaliczamy je do nurtu filozoficzno-refleksyjnego.
Hamlet zastanawia się nad zagadnieniem życia po śmierci. Granica przejścia fascynuje go, skłania do refleksji nad życiem doczesnym. ?Być? znaczy żyć godnie, lecz pojęcie godności jest ambiwalentne ? stawiać opór przeciwnościom czy przyjmować problemy i troski na swe barki, będąc biernym?... Niemożność zrozumienia nasuwa myśl o śmierci, kojarzonej ze snem. Jakkolwiek wyobrażenie to nabiera charakteru pejoratywnego, w momencie, gdy uświadamia sobie, iż sny nie zawsze są piękne i kolorowe, i niekoniecznie podczas snu doznaje się ukojenia, którego tak bardzo pragnie. Transcendencja ludzkiego bytu każe mu się wstrzymać, żyć dalej, potulnie znosząc cierpienia niesione przez los.
W ?Dylematach? podmiot liryczny opisuje sytuacje, w kórych pytał ludzi o skłaniające go do przemyśleń kwestie, niemniej jednak nie będące aż tak dręczącymi, jak w przypadku Hamleta. Przedstawia również uzyskane odpowiedzi, niezgodne z jego oczekiwaniami, wnoszące jednak do utworu dużą dawkę humoru. Sugeruje, iż nie warto się przejmować drobnostkami, należy się zająć czymś innym i żyć dalej, nie powracając do tego, gdyż są to kwestie aprioryczne.
Konkludując: człowiek przez całe życie pełen jest zadumy nad swym losem, targają nim niepewności, ciagłe egzystencjalne dylematy. Pojawia się wiele pytań o różnej wartości mentalnej, niekiedy irracjonalnych, aczkolwiek zawsze zajmujących naszą uwagę, skłaniających do przemyśleń. Jak twierdził James Allen: ?Człowiek zaczyna być człowiekiem wtedy, gdy przestaje jęczeć i przeklinać aby zacząć szukać prawdy, która rządzi jego życiem.?