Zofia Kossak, powieściopisarka i publicystka, żyła w latach 1890-1968. Pochodziła ze znanej artystycznej rodziny Kossaków. Jej dziadkiem był słynny malarz Juliusz Kossak, kuzynkami, córki malarza Wojciecha Kossaka: znana pisarka - Magdalena Samozwaniec oraz poetka - Maria Pawlikowska - Jasnorzewska (sagę rodu przedstawiła Z. Kossak w swojej powieści Dziedzictwo). Studiowała w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, potem w Genewie. W czasie wojny współorganizowała Front Odrodzenia Polski i Radę Pomocy Żydom. Więziona w Oświęcimiu w latach 1943-44, po uwolnieniu brała udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie wyjechała do Wielkiej Brytanii, do ojczyzny powróciła w 1957 roku. Znana autorka powieści historycznych, w których na pierwszy plan wysuwają się zagadnienia katolicyzmu i patriotyzmu. Widoczne jest to w podejmowanej tematyce: dzieje wypraw krzyżowych (cykl: Krzyżowcy t. 1-4 1935, Król trędowaty 1937, Bez oręża t. 1-2 1937); żywoty świętych (Szaleńcy boży 1929); dzieje biblijne (Przymierze 1952); historia Polski skupiona wokół tradycji ziemiańsko - szlacheckich (Złota wolność 1928, Legnickie Pole 1930, Suknia Dejaniry 1948). Napisała także kilka utworów dla młodzieży, np. Szukajcie przyjaciół (1934), Bursztyny (1936), Gród nad Jeziorem (1938), Warna (1939).