Moje osobiste refleksje związane z poezją Leopolda Staffa.

Leopold Staff to poeta trzech pokoleń literackich bowiem jego twórczość przypada na kilka epok:
Młoda Polskę , I i II wojnę światową i okres powojenny. dlatego też w jego dzilach odnalesc można odbicie wielu problemów i zagadnień dotyczących różnych okresów i epok.Poeta w swoich wierszach porusza problemy życia normalnych ludzi.
Jego pierwszy tomik nosił tytul:”Sny o potedze”mimo iż nosił w sobie silne znamiona poetyki mlodopolskiej,swiadczyl o wyraźnych różnicach dzielących młodego autora od ówczesnych twórców.Staff zgodnie z moda panującą w epoce Mlodej Polski nadaje swoim wierszom nastroj melancholiczny a za pomoca kunsztownie zbudowanych strof wyraża swoje wszystkie uczucia i emocje.oprocz tego w twórczości Leopolda Staffa wiele jeszcze smutku i znużenia.Mimo to glowna tonacja „snow o potedze” jest to ze poeta nie poddaje się nastrojom rozpaczy i zwatpienia w sens zycia.Tak wiec w „Kowalu” poeta wyraza swoje marzenie o aktywnej postawie wobec swiata na przekor slabosciom ,dekadentyzmowi i pesymizmowi.Miejsce tych postaw zajął optymizm i wira w „lepsze jutro”. Marzenia o potedze zastąpiły rezygnację i niemoc.poeta w tym wierszu pisze: „Cala bezksztaltna mase kruszcow drogocennych,(...)Jak wulkan z swych otchlani wyrzucam bezdennych (...)Grzmotem w nia wale w radosnej otusze, (...) Bo z tych kruszcow dla siebie serce wykluc musze (...)”W pelni zgadzam się z postawa poety zawarta w tym wierszu,gdyz tak samo jak on w zyciu staram się nie poddawac nieprzeciwnoscia losu oraz walczyc z niepowodzeniami.Mysle ze moja postawa jest daleka od dekadentyzmu i pesymizmu.Mimo to iż w zyciu kazdego czlowieka zdazaja się przykre i trudne chwile uwazam ze każdy z nas powinien optymistycznie patrzec w przyszlosc i stawiac sobie nowe cele do zrealizowania.Mysle również ze przy tym w szystkim z twazy ludzi nie powinien znikac usmiech.Sam staram się być zawsze usmiechniety i wiem ze to pomaga.Jestem pewien ze do tych samych wnioskow doszedl Staff i wlasnie w tym wierszu można to zauwazyc.W „kowalu” autor pisze, ze każdy sam wyklowa swój los.Auto jest przekonany iż sila i moc to wartosci bardzo wazne w zyciu i majace przyszlosc.Zawarte w „kowalu”marzenia o potedze,mysli i uczucia można uznac za przeciwstawienie się mlodego Staffa dekadentyckim tendencjom i kierunkom w literaturze,która „czcila” znuzenie,zwatpienie we wszystko ,rezygnacje i niechec w dalsze istnienie.Sens zycia Staff widzi w w pracy nad wewnetrzna sila czlowieka oraz w dazeniu do doskonalosci.

Wśród wierszy Staffa znajduja się i takie ,w których odnajdziemy nastroje typowe dla owczesnej mody,w których dominuje melancholia,smutek i pesymizm.Cechy te zawiera utowo zatytułowany „Deszcz jesienny”. W wierszu tym podmoit liryczny opisuje ponury,deszczowy dzien i wyraza swoje uczucia,przelotne wrażenia wywołane jesienna szarugą.W torze tym powtarzane są słowa : „O szyby deszcz dzwoni,deszcz dzwoni jesienny...”co oddziaływuje na psychikę podmiotu,budzi w nim ponure skojarzenia,skupiające się na ludzkiej tragedji.Nawet szatan przechodzący przez ogród jest nieszczesliwy-zrospaczony kładzie się na kamieniach i płaczę ze w jesienne szare dni, gdy pada deszcz robi się kazdemu nieprzyjemnie ale nawet wtedy można sobie znalesc cos z czego można się cieszyc,ja przynajmniej tak czynie.Ciesze się z nawet malych drobnych rzeczy,które w danj chwili pozwalaja mi zapomniec o szarej rzeczywistosci.Reasumuja nie zgadzam się po czesci z poeta,chcoc wiem ze wielu osobom nastro jesiiennej szarosci udziela się w takim samym stopniu jak podmiotowi lirycznemu w „deszczu jesiennym”.Nie wiem czy poeta piszac ten wiersz myslal o swoich doznaniach czy tez o tym co obserwuje wśród oatczajacych go ludzi, ale jeżeli mam pisac o swoich refleksjach to uwazam ze w moim wlasnym zyciu taki pesymistyczna postawa nie ma miejsca.Czytajac ten wiersz nie czuje by przemawial on do mnie ipodnosil mnie na duchu.Spotkalem się jednak z takimi opiniami ze pesymistyczny nastroj tego wiersza może sprawiac ze przez moment można się poczuc lepiej,wiedzac ze taka postawa nie jest odosobniona i ze nawet ludziom zyjacym na poczatku XX wieku udzielal się pesymizm.Ja jednak nie sadze by ten wiersz podnosil mnie na duchu,mnie on strasznie przytlacza i wywoluje u mnie nieprzyjemne emocje. Utwor w moim zyciu nie znajduje odzwierciedlenia.Wiem natomiast ze emocje i uczucia zawarte w tym wierszu maja miejsce w zeczywistosci . treść utoru jest bardzo sugestywna i wywoluje refleksje,ze zycie jest pasmemcierpien,wedrowka w nieznane,ktorej towazysza rozstania,bol i smierc.Ja nie twierdze ze tak nie jest w rzeczywistosci ale w mojej „wedrowce”zauwazam jeszcze bardzo duzo optymistycznych,radosnych i pieknych akcentow, które przytlumiaja to co jest przykre i sprawiaja ze patrze inaczej na swiat.

W wierszu „Przedśpiew”poeta reprezentuje postawe gloszaca pochwale zycia,niezaleznie od obecnosci w nim smutku i cierpienia. W wierszu spotykamy się z filozofia pogodnego zycia pojmowanego jako istnienie w harmonii pozornie sprzecznych elementow:bolu i radosci,smierci i zycia,trwania i przemijania.choc poeta wie ze marzenie czlowieka o szczesciu rzadko się spelnia,mimo to nawoluje do tego by się nie poddawac bezsilnosci i chaosie.poeta wierzy ze istnieje na swiecie lad i wszystko ma swoje miejsce.Z ta postawa poety calkowicie się zgadzam i w pelni sie z nia solidaryzuje.Jeżeli w moim zyciu dzieje się cos niedobrego to wiem ze za jakis czas musi się poleprzyc.Tak samo jezeli w moim zyciu wystepuje bol wiem ze wkrote musi on minac.Mysl ta pozwala mi nie zalamywac się i utrzymac na twarzy usmiech. Bohaterm wierszu jest czlowiek doswiadczony.