Isaac Newton

Isaac Newton urodził się w 1642 roku w Wollsthorpe, w hrabstwie Lincolnshire w Anglii. Był matematykiem, fizykiem, astronomem oraz filozofem. W wieku 19 lat rozpoczął naukę w Cambridge. Już jako młody człowiek wykazywał duże zdolności. Na drugim roku studiów prowadził samodzielne badania naukowe. Jego dorobek naukowy jest ogromny. Zasłynął z odkrycia prawa powszechnego ciążenia i trzech zasad dynamiki. Odkrył że siła, która powoduje upadek jabłka z drzewa, jest tego samego rodzaju, co siła, która utrzymuje Księżyc na orbicie wokół Ziemi. Jego teoria grawitacji oraz prace nad ruchem i światłem oraz wynalezienie teleskopu zwierciadlanego, miały wpływ rozwój astronomii.
Jego największe dzieło było napisane po łacinie i miało tytuł:? Matematyczne zasady filozofii przyrody?. Wywarło ono olbrzymi wpływ na sposób myślenia uczonych, a zwłaszcza fizyków i spowodowało postęp w dziedzinie fizyki, mechaniki i astronomii. Jego zasługi zostały docenione. Newton otrzymał tytuł szlachecki w 1705 roku oraz posadę naczelnika w mennicy królewskiej.
Jak prawie każdy wielki człowiek, Newton był człowiekiem roztargnionym. Źródła mówią, że podobno kiedyś zaprosił kolegę na obiad lecz zapomniał o tym i zamiast tego wyszedł na spacer. Służący podał pieczeń pod przykrywką. Gość po długim oczekiwaniu sam zjadł obiad i włożył kości pod przykrywkę. Kiedy Newton wrócił, zajrzał pod przykrywkę i zdziwił się, że zapomniał, że już zjadł obiad.
Pod koniec życia chorował i ostatnie lata spędził pod opieką swojej siostrzenicy. Zmarł w 30 marca 1727 roku. Został pochowany w opactwie westminsterskim, gdzie chowani są ludzie, którzy za życia dokonali wielkich rzeczy.