Zastosowanie polaryzatorów

Fakt, że jeśli na drodze światła niespolaryzowanego ustawimy dwa polaryzatory o prostopadłych kierunkach polaryzacji, to wiązka zostanie prawie całkowicie pochłonięta wykorzystuje się to do znacznego osłabienia światła reflektorów nadjeżdżających z przeciwka samochodów. Tym sposobem unika się oślepiania kierowcy. Jeśli szkła reflektorów polaryzują światło w kierunku poziomym, a szyba samochodu, na którą pada światło – kierunkach kierunku pionowym, to wiązka światła będzie znacznie osłabiona. Natomiast światło rozproszone na jezdni i otaczających samochód przedmiotach nie będzie już spolaryzowane w tej samej płaszczyźnie, dotrze, więc do oczu kierowcy mniej osłabione.

Światło odbite od gładkiej powierzchni (woda, śnieg, lód, mokra nawierzchnia drogi, przednia szyba samochodu, itp.) tworzy oślepiającą białą poświatę. Zmienia to znacznie nasze postrzeganie kształtów, kolorów i pogarsza komfort widzenia. Ale odbite światło jest przynajmniej częściowo spolaryzowane. Ten fakt wykorzystuje się w okularach zawierających filtry polaryzacyjne. Soczewki działają jak analizatory i nie przepuszczają drażniących oczu odblasków. Widzimy wtedy obraz ze zwiększonym kontrastem i podkreślonymi wyraźnymi kolorami, ale bez ich przekłamania. Takie okulary eliminują również rozproszone światło przez chmury, które również jest częściowo spolaryzowane.

Okulary polaryzacyjne poleca się szczególnie osobom potrzebujących korekcji astygmatyzmu oraz kierowcom. Eliminują one również refleksy od ekranu monitora i telewizora.

Inne zastosowania polaryzacji związane są z faktem, że wiele substancji organicznych to materiały "optycznie czynne". Światło spolaryzowane, przechodząc przez roztwór takiej substancji, nie ulega znaczącemu osłabieniu, ale kierunek polaryzacji zmienia się. Efekt ten nazywamy skręceniem płaszczyzny polaryzacji. Taki efekt powoduje wodny roztwór cukru. Kąt, o jaki zmienia się kierunek polaryzacji, jest proporcjonalny do długości warstwy i stężenia roztworu. Pomiary stopnia skręcenia polaryzacji wykorzystuje się do pomiaru zawartości cukru w soku wytłoczonym z buraków cukrowych.

Co ciekawe niektóre substancje skręcają inaczej poszczególne kolory światła (różne długości fali). Jeśli między dwa skrzyżowane polaryzatory włożymy kawałek zmiętego celofanu czy plastiku wyłamanego z pudełeczka po tic-takach to pojawiają się bajecznie kolorowe plamy - białe światło rozpada się na różnobarwne promienie. Dla każdego materiału obserwować możemy inne kolory, bowiem inaczej zmieniają one polaryzację.
Polaryzacja jest praktyczne wykorzystywana w wyświetlaczach ciekłokrystalicznych (LCD). Ciekły kryształ, do którego przyłożono napięcie elektryczne powoduje zmianę polaryzacji przechodzącego przez niego światła. Jeżeli połączymy szereg kryształów oddziałujących z różnymi długościami promieniowania, to możemy w ten sposób uzyskać obraz kolorowy. Ekran takiego wyświetlacza musi zawierać filtry polaryzacyjne.
Kolejnym praktycznym wykorzystaniem zjawiska polaryzacji jest technika projekcji w kinach IMAX.
Jeżeli jakiś przezroczysty materiał jest anizotropowy, czyli ma onne właściwości w różnych kierunkach, to często powoduje zmiany polaryzacji przechodzącego przez niego światła. Jest tak w przypadku kryształów, jednak źródłem anizotropii może być również występowanie naprężeń wewnątrz materiału. Zjawisko to można wykorzystać w defektoskopii (wczesnym wykrywaniu uszkodzeń maszyn). Inne zastosowanie to badanie prototypów. Model części urządzenia wykonany z przezroczystego materiału i może zostać poddany próbom wytrzymałościowym. Odpowiedni układ optyczny pozwala na obserwację charakterystycznych prążków wyznaczającym linie naprężeń wewnątrz materiału. Technikę tą wykorzystuje się w elastooptyce.

Korzystając z własności światła spolaryzowanego wytwarzanego przez różne kryształy możliwe jest rozróżnianie ich rodzajów. Mineralodzy korzystają z mikroskopów polaryzacyjnych, w których poszczególne ziarna kryształów mienią się różnymi kolorami.

W astronomii obserwacja polaryzacji światła pozwala określić, czy zostało ono rozproszone przed dotarciem do teleskopu.

Niektóre zwierzęta potrafią określać stopień polaryzacji światła. Z tej własności korzystają niektóre owady, w tym pszczoły. Pomaga im to orientować się w terenie. Światło rozproszone w chmurach jest częściowo spolaryzowane. Pszczoły rejestrują stopień polaryzacji światła i nawet w czasie pochmurnych dni orientują się według Słońca.

Polaryzacja jest postrzegana przez ośmiornice, kałamarnice oraz mątwy. Zwierzęta te wykorzystują spolaryzowane światło do komunikacji. Ich ciała pokrywają wzory widoczne tylko przez filtry polaryzacyjne. Niektóre głowonogi mają tez zdolność dynamiczne zmiany tych wzorów. W ten sposób mogą przekazywać sobie sygnały godowe lub odstraszać napastników.
Polaryzacja światła jest widoczne również dla oczu ptaków. Oprócz nawigacji ptaki używają uzyskanych w ten sposób informacji do poszukiwania prądów wznoszących pozwalających im na szybowanie bez wydatkowania energii.