Cechy faszyzmu

Nazwa faszyzm wywodzi się z łacińskiego słowa Fasces, które oznacza gruby pęk rózg mających symbolizować siłę politycznej jedności. Ideologia ta powstała po I wojnie światowej jako opozycja wobec socjalizmu i komunizmu. Faszyzm głosił hasła antydemokratyczne, skrajnie nacjonalistyczne i antyliberalne dążące do powstania państwa totalitarnego. Ta doktryna powstała najpierw we Włoszech, którymi rządził Benito Mussolini; następnie faszyzm ogarnął Niemcy i po kolei inne narody.

Faszystowskie państwo charakteryzuje się autorytarnym modelem sprawowania władzy, którego podstawą jest system monopartyjny (czyli jednopartyjny) w parlamencie. Państwem takim kierował wódz, który sprawował władzę ustawodawczą i wykonawczą oraz mógł wpływać w dowolny sposób na władzę sądowniczą. W państwie włoskim był nim Duce- Mussolini, który jednocześnie łączył różne stanowiska znane w państwach demokratycznych: prezydenta, zwierzchnika sił zbrojnych, premiera oraz głównodowodzącego. Wódz miał także podkont rolą bezpośrednio rozbudowany aparat kontrolno-policyjny, który posiadał całą gamę zadań ze sfery kontrwywiadowczo-inwigilacyjnych, a na dodatek eliminował zarówno faktycznych jak i przypuszczalnych przeciwników politycznych. Wszystkie stanowiska w państwie, bez względu na rangę i szczebel, były obsadzane członkami politycznego zaplecza wodza, którzy tworzyli jedyną partię sprawującą władzę w państwie o nazwie Narodowa Partia Faszystowska. Zdecydowano się jednak zachować pewne namiastki parlamentaryzmu, żeby ludzie uwierzyli w to, że oni też mogą angażować się w sprawy państwa, a przez to rządzący nie musiał obawiać się protestów ze strony omamionego ludu. Faszyzm niezwykle szybko ogarniał całe społeczeństwo. Rodzina poddawana była nieustannej propagandzie w różnych miejscach: w pracy, na obligatoryjnych zebraniach partyjnych, czy częstych wiecach ulicznych. Cały tryb życia był podporządkowany ideom totalitarnym, przez co nie było sensu wyznawać jakichkolwiek religii.W niektórych państwach kościół nawiązywał ugody, ale wszędzie usiłowano rozpropagować koncepcje materializmu. Już nawet etyka zostaje podporządkowana zamierzeniom partii, gdyż to ona ustala co jest właściwe i dobre. Życie obyczajowe i kulturalne zostaje zupełnie podporządkowane faszystowskiej ideologii. Ideologia faszyzmu nie stanowiła jednolitego systemu światopoglądowego, lecz była połączeniem różnych, czasem wręcz wykluczających się, elementów czerpanych z filozofii (irracjonalistycznych) XIX w., stawiania swojego narodu ponad inne i antydemokratycznych teorii socjologicznych, które miały teoretycznie uzasadniać idee etnocentryzmu, elitaryzmu i rasizmu. Faszyści łącząc te ideologie stworzyli całkiem nie realny pogląd na świat, oparty na micie "misji dziejowej", wyższości własnego narodu nad wrogiem, sprawcą wszelkiego zła społecznego. Wróg ten w każdym kraju jawił się inaczej, dla faszyzmu włoskiego był to "zgniły liberalizm", dla faszyzmu niemieckiego "twór żydowski". W takich okolicznościach uzasadniony stawał się faszystowski kodeks moralny, głoszący zasadę bezwzględnej wierności i posłuszeństwa wodzowi, który wyznaczał granice norm etycznych. Na tym fundamencie rozwijały się idee państwa totalitarnego, prowadzące do utożsamiania narodu z państwem, państwa z rządem, rządu z jego szefem, a szefa z wodzem faszystowskim.

Podstawowymi cechami i założeniami faszyzmu były nacjonalizm, w skrajnych przypadkach szowinizm bądź rasizm. Doktryna ta sprzeciwia się sensowi idei pokoju w stosunkach międzynarodowych (tzw. antypacyfizm) oraz co za tym idzie występuje przeciwko demokracji i liberalizmowi(tzw. antydemoliberalizm). Dla zwolennika faszyzmu nie jest dopuszczalne istnienie partii politycznych wybieranych w drodze wyborów przez społeczeństwo, nie ma także zachowania równości czy wolności myślenia. Największym zagrożeniem dla faszystów jest lewicowa ideologia. Faszyzm również odbiera prawa uczestnictwa w życiu publicznym, a nawet prawa do egzystencji, mniejszościom narodowym, uważając je za gorsze. Głosząc pogardę i nienawiść do innych narodów faszyści od początku swego powstania świadomie przygotowywał się do wojny i podbojów.

Faszyzm doprowadził wybuchu II wojny światowej oraz do zagłady wielu milionów niewinnych ludzi, których faszyści uważali za gorszych. Zapisał się w dziejach ludzkości jako tragedie narodowe, ponieważ jeszcze nigdy przedtem nie występowały tak makabryczne czyny (sprowokowane faszyzmem)wobec drugiego człowieka. Uważam, że ta doktryna jest najgorszą rzeczą, która dotknęła ludzkość i mam nadzieję, że to się już nie powtórzy. Myślę, że faszyzm jest odsłonięciem najgorszych i zwyrodniałych czynów człowieka, który za wszelką cenę chce zdobyć władzę nad światem.